21 अरू हँकू जोजोम मेला ईसू कतातेरा, “ईंगराः कतापे अयूम, अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
“अपे सुसुदीतना बार दिन तयोमरे पसहा परोब इदा। अरू हनमेला होड़कू मनुवारीग बेटातकू सबेयता अरू कुरूसरेकू ठोंकाव गोजेयता।”
दो हँकुःआ मूक चेलाकूतेनराः जीव हुडिंगयान अरू मेमेड होड़ मेमेड होड़ ईसूकू होंबोरा, “ने परबू, हाँयग होड़ ईंग हवे जा?”
ईंग सुनावकेडकुःआ, हँकूयिंग सुसुदीतना। नुँहू अपे जमाकू बदीरे मेरिंग कतायतना, मनदो भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना कता होनोयाः लगा इदा। ईंग सुदाय जोमा हाँयग होड़, ईंगरीग मुदइ होड़े बड़ाँवनेना।
नाःआ बड़रा कतातेडखन ईसू कुंभलावनेनखने कताया, “ईंगपे अयूम! अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
दो चेलाकूतेन इये बदीरेय कतायतना माःआन ओंगोलकेडखन अँननकू अँकू ञेल होड़ेंगा।
भगवान तुलाकेरा हना जमा सकालाः हाँय अते ओकोत कोवानेःआ। जमाकून हाँय मेडरे ञेल पुरुःता इया इदा, अरू हनाँय एचेरे अबूके आभा एएमे पराःता।
ईंग हाँयरिकुःआ लइंकूयिंग ञेड एंडाकूता। हना अते जमा कलसियारिकुःआ होड़कू ईंग बदीरेकू सुदीयता, जमा होड़कूराः इंदरी अरू ओंगोल जासीग हनाँय हवे अरू अबू जमा होड़कू अँननबूराः बुता इयाय एमे कुदावाबूता, माःआन।