12 मनदो हाँय कता कुदातेरा, अपे ईंगपे अयूम, ईंग अपे मेरिंग सुदीपेतना।
तयोमरे एटाः धंगड़ीकू हों सोदोरनेनखनकू कतातेरा, ने परबू, ने परबू, अले लगा दुवार गिनिगगोडमे।
हनन इया अपे हों ईंगराः कुदा वेगराः बेला मेरपे सुसुदीतना। हनालगा जगलेपे दोहोन।”
मी दिन ओड़ाःरीग मालिक रेमवाडखन ओड़ाः दुवारेय सींगगोडता। बहरीकू दोहोनता, हँकुःआ होड़कू टोकोः घड़ीनकू सालता, ने परबू अले लगा दुवारमे गीग, माःआन। दो हाँय कतायता, ईंग अपे मेरिंग सिनहापेतना। अपे करेकुःआ हवे, माःआन?
ईंगरिकुःआ भेड़ाकू ईंगराः अरोकू अयूमता। ईंग हँकूयिंग सुदीता अरू हँकू इनिंग देह दूरकू वेगता।
अबू सुदीयतना भगवान कसूर होड़कूराः अरजी मेरेय अयुमेता। मनदो भगवानराः ओंगोल इयाय सलाःता, हाँयग होड़राः अरजी भगवान अयुमेता।
मनदो तोनोंगीग भगवाने दुलारता दो, भगवान हाँये सुदीता।
मनदो नुँहू अपे भगवानपे सुदीकेरा, बलकि भगवान अपेय सुदीकेडपेःआ। दो अपे हनानाः बेगर लूर अरू सदाःआ नियमकून, मनाः लगा चिला लगापे बहुराःतना? दो हना नियमकूनपे मनाः अते अपे हना नियमकूनराः आड़रे अरूपे दोहो जुवाःता।
मनदो भगवान मीटोंग बड़ियाड़ नेवे तुलाकेरा। अरू हनारे नाःआ बड़रा मोहोर इया ओजाःतो इदा, परबू अनँयग होड़कूय सुसुदीतना, अरू ईंग परबूरीग होड़ हवे माःआने कतनता हाँयग होड़, जनामा कसूर अड़ाःगे लगा इदा।