26 दो होड़कू अपे एचेरेकू कताय, ञेलेयपे, माँय टयंगाब ततेररे इदानिया। दो अपे हना अगी अलोपे सेन। हँकू अपेकू कतावा, ञेलेयपे, माँय कुठरीरे इदानिया, दो अपे अलोपे बिसवासगे।
अयुमेपे! नाःआ जमाकून होयाः अते मड़ंगरे अपे एचेरेयिंग उदुःगेतना।
ठेड़ररे पुरुब होर विड़चेड़ता दो, पछिम वरी विड़चेड़ सोदोरता, हनन इया मनुवारीग बेटातराः कुदा वेग होयाःता।
हनानाः दिनरे बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना एहूदिया छतरराः टयंगाब ततररेय परसारतेरा,
दो हाँय कता कुदातेरा, “अरे! आम उनानी भासीम बड़रा अवेनता जा? दो तोनोंग बेला मड़ंगरे मीटोंग कड़ीग रेमनेनखन चइर हजार होड़कू टयंगाब ततेररेकू गोःगेया हाँयग मिसिरी होड़ अनम हवे जा?”