24 ने अंधा मूक होड़कू, अपे धाँस रोःओपे गरागोडता, मनदो ऊँटपे ऊडगोडेयता।
अपे फरीसी होड़कू अते तोनोरे तोरेपे दोहोन। हँकू अंधा मूक होड़कू इदानकुःआ। तोनोंगीग अंधा होड़ अनंधा होड़ दूरे उदुःवाय दो बना होड़ डोडहारेकिन रेम बोलो जुवाःता।”
ईंग अरूयिंग कतायतना, भगवानराः राइजरे मी होड़ गिरहत होड़ बोल अते मीटोंग सुईराः बुचाःते ऊँट सेने पारगुः लगा रिता इदा।”
ने अंधा मूक होड़कू, अपेराः जीव नपाय ओरो दोहोनेना। अपे कतायता, तोनोंगीग होड़ भगवानराः ओड़ाःराः किरिया कसटे जोम दो कही ओरो होयानेना। मनदो तोनोंगीग हना ओड़ाःराः सोनाराः किरिया कसटे जोम दो हाँय हना कसट पुपुराव लगा इदा, माःआन।
अपे अनपेराः मेडराः चइला मेरपे ञेलता दो, करा उड़ी अपे सउंगताकू एचेरेपे कता अवेयता, ईंग आम मेडरे बोलोकिया हना गुंडायिंग उडुंगगोडता, माःआन।
हनते एहूदा होड़कूरिकुःआ मूक होड़कू ईसू कइपाराः ओड़ाः अते रूमी देसरीग हातपात होड़ पिलातूसराः गड़हीरे अंगुः बेलाकू गोःतिरिया। हँकू, छेप जुवाःताबू, माःआनते गड़हीरे मेरकू बोलोगान, जेमहा हँकू पसहा परोबकू मनाव अवेन।
दो हँकू मुरुक सटीतेकू कतातेड, “नाँय कोवान। अले लगा बराबा अड़ाःगोडेयमे।” अरू हाँयग बराबा लुलुड़ी होड़े दोहोना।
मनदो लाल मरंग बींग दाः नई इयाय पुरकावतेरा दो, ओत पड़ाःनेना अरू हना दाः ओर अंजेडगोतेड। नाःआ इया ओत हाँयग अइमी संघरावातेरा।