30 हना तयोमरे अपात हुडिंगीग बेटात एचेरे सेनेडखन हनन इयाय कतातेरा। दो हुडिंगीग बेटात कतातेरा, हाव, सेनतिंग। मनदो हाँय बुता लगा अंगूर बगइचारे मेरेय सेनेगान।
दो हाँयग बेटात कतातेरा, ईंग ओरोयिंग सेनेडा। मनदो तयोमते हाँय पसतावनेनखने सेनेडा अरू अंगूरराः बगइचारेय बुतानेना।
दो हँकिनाः बार होड़ वगियारे इये अपातराः हिछाकिन पुरावतेरा?” हँकू कतातेरा, “मरंगीग बेटात।” दो ईसू हँकुःआ होड़कूय कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! मलगुजारी गोः होड़कू अरू सनहा-सनही होड़कू अपे अते मड़ंग भगवानराः राइजरेकू बोलता।
हनालगा अपे एचेरे कहिसाः एचे लगाकू कताय हनापे एचे अरू हँकूराः कतापे मनाः। मनदो हँकू परसारगेता हना इया हँकू मेरकू एचेयता। हनालगा अपे हँकू एचेयता हना अपे अलोपे एचेय।
हँकू कतनता, अले भगवानले सुदीयतना, माःआन। मनदो हँकूराः बुताते भगवानकू आड-बेकारवायता। हँकू भगवानराः कता मेरकू मनवेता अरू एरांगवा इया इदानकुःआ अरू तोनोंगाः नपाय बुता जुकूर कोवाकुःआ।