29 दो हाँयग बेटात कतातेरा, ईंग ओरोयिंग सेनेडा। मनदो तयोमते हाँय पसतावनेनखने सेनेडा अरू अंगूरराः बगइचारेय बुतानेना।
“अपे चेले माःआनपे ओंगलेता? मी होड़रिकिनाः बार होड़ बेटाकिन दोहोना। अपात मरंगीग बेटात एचेरेय कतातेरा, ने बाबू, तिसिंग आम अंगूर बगइचारे सेनेकियानखनमे बुता।
हना तयोमरे अपात हुडिंगीग बेटात एचेरे सेनेडखन हनन इयाय कतातेरा। दो हुडिंगीग बेटात कतातेरा, हाव, सेनतिंग। मनदो हाँय बुता लगा अंगूर बगइचारे मेरेय सेनेगान।
दो हँकिनाः बार होड़ वगियारे इये अपातराः हिछाकिन पुरावतेरा?” हँकू कतातेरा, “मरंगीग बेटात।” दो ईसू हँकुःआ होड़कूय कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! मलगुजारी गोः होड़कू अरू सनहा-सनही होड़कू अपे अते मड़ंग भगवानराः राइजरेकू बोलता।
मड़ंगरे दिमसकूस सहररिकुःआ होड़कू, अरू हनते एरुसलेमरिकुःआ होड़कू, अरू जमा एहूदिया राइजरिकुःआ होड़कू, अरू बेगर एहूदाकू जमाकू अँकूराः जीव कसूर अते भगवान अगी कुदाकेडखन, भगवानराः ओंगोल इयाःआ बुताकूनकू एचेय लगा ईंग परसारगोड ञवना।
अपे अते अदोम होड़कू हनन इयाकुःआ होड़कू दोहोना। मनदो परबू ईसू मसी अपे सडावकेडपे अते अरू भगवानराः सुद बिरुवाराः जंगरते भगवान अपेराः कसूरे बुहाल एंडागोतेरा, अरूय सुदकेडपेःआ अरू आँयग ओंगोलरे बेगर गारबार होड़कूय बड़ाँवगोतेडपेःआ।