22 दो ईसू हँकिनाः चेलाकिनतेने कतावातेड, “अबा मेरबा सुसुदीतना अबा चिलाबा असेतना। ईंगके ञूय लगा इदा हना कटसियाराः डुबहातेबा ञू अवेयता जा?” दो हँकिन कतातेड, “अलिंग ञू अवेयता।”
दो पतरस कतातेरा, “ईंग आम सुदा गुजुः हों पराः, आम ओरोयिंग आड-बेकारवातेडमेःआ।” हनन उड़ी एटाः चेलाकू होंकू कतातेरा।
हनते हाँय गुनमिन तोरेय सेनेडा अरू ओतरे तबेरनेनखन भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, होया अवेन दो, नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। नान दो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
हनते ईसू अरजी लगा अरू सेनेडखने अरजीतेरा, “ने अपांग, नाःआ कटसियाराः दूररे ईंगके सेन लगा इदान दो अनमराः ओंगोल इया होयाः।”
मनदो नाःआ जमाकून भगवानराः बड़रा कता होड़कू ओजाःतेरा हना कता पुराः लगा होयाकिया।” हनते जमा मूक चेलाकूतेन ईसू अड़ाःतिरिगखनकू ञीरयान।
ने अबबा, आम अते जमाकून होनोया जुवाःता। नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
मड़ंग ईंगके मीटोंग बतिसमा गोगोः लगा इदा। हना बतिसमा अरीन होयाः वरी ईंग जीव मुरुक कुंभलाःतना।
“ने अपांग, आम चाहाःतान दो नाःआ कटसियाराः दूर अतेम बनसावगींग। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, अनमराः हिछा इयाम एचेय।”
हनते ईसू पतरसे हुकुमवातेरा, “आमराः तलवइरमे दोहोयता हना थुइलारेम सोलोंगगोड। ईंग सहाव पारगे लगा भगवान ईंग लगाय एमेकेरा हना कटसिया ईंग सहावगे लगा कोवानेःआ जा?”
हनन इया सुद बिरुवा अबूय संघरावाबूता। अबू अबड़ इदानबुःआ, हनालगा अबू करा उड़ी अरजीगे लगा इदा हना मेरबू सुदी तजाः अवेयतना। हना कताकून सुद बिरुवा केहराः घड़ीन अरजीगे लगा अबूय संघरावाबूता।
अरू अपे भगवान एचेरे असेय मेला बेलूर बेलूर ओंगोल दोहोकियानखनपे असेयता। अपे चहाःता हना अपे अँननपे अपेराः हिछा इया उपयोतगे लगापे ओंगलेतना। हनालगा अपे असेयता हना भगवान अपे लगा मेरेय एमेयता।