14 अपे अँननपेराः बुता बनीपे गोःया। अपेयिंग एमेवारा हिनिनमिन तयोमतेकू वेगकिया हँकू हों एमेवा लगा ईंगराः ओंगोल इदा।
मनदो हाँयग मालिक हँकुःआ होड़कू अते मी होड़ एचेरेय कतातेरा, ने सउंगता, ईंग आम सुदा तोनोंगाः गारबार मेरिंग एचेगरा। आम ईंग सुदाम रायनेना हनानाः बुता बनी ईंग मेरिंग एमेवागडमेःआ जा?
ईंग इनिंगराः आन-धानते ईंग चहाःतना हन इया ओरोयिंग एचे अवेतेरा जा? ईंग मयादार इदानिंगा अते गेरा मेडतेपे ञेलिंगता जा?
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
हनालगा अपे गरीब होड़कू लगा तोनोंगाः संघरापे एमे मेला, एटाः होड़कू उदुःकेडखन अलोपे एमेय। पचघुचिया होड़कू अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे गरीब होड़कूकू संघरावाता, जेमहा एटाः होड़कू अँननकूकू मान मरजइत। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयान।
मनदो अपे अरजी दो कुठरीरेपे सेन अरू दुवारपे सींग। हनते अबू मेरबू ञेल अवेयता हाँयग अपांग भगवान एचेरेपे अरजी। दो अपेरीग अपांग भगवान अपेराः ओनोक दनंग बुताय ञेलता अरू जमाकू मड़ंगरे इमाने एनेमेवापेता।
दो अपात कतातेरा, ने बाबू, आम दो सगर दिन इनिंग सुदा इदानमेःआ अरू ईंगराः जमा आन-धान दो अनमराः हवे।
दो इबराहीम कतातेरा, ने बेटा, आम चउंदीसरे मुरुक नपाय नपाय जिनिसमे पवावनेना। अरू लाजर आम इया मेरेय पवावगान। मनदो नुँहू हाँय सलसतरे इदानिया अरू आम पीरारेम तड़पाःतना।
आम चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कूराः हातपातमे ओवाडिंगा। नान अते आम ईंगमे जिमावारा हँकुःआ होड़कू, ओरो टुटीगनेना हना जीविंग एमे अवेवाकूता।
मनदो अबू सुसुदीतना, नियमराः आड़रे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू हनानाः नियम इया सनालाः पराःता। दो चउंदीसरिकुःआ होड़कूय फड़ियावकूता हाँयग भगवानराः ओंगोलरे जमा होड़कू गारबारकेरा। हनालगा तोनोंगीग भगवान एचेरे ओरोकू कता अवेतेरा, ईंग तोनोंगाः कसूर मेरिंग कसूरगरा, माःआन।
नाःआ इया कहियो ओरो होयानेना। जमा होड़कू लबराकू बड़ाँव जुवाःता हों, भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया, हाँय सनाताये दोहोनता। “ने परबू, आमराः जमा कताकून सनाताय इदा, अरू होड़कू आमकू फड़ियाव हों आम जितावबाः जुवाःताम।”