14 दो ईसू कतातेड, “लइंकू अहापे रोंकावकू। ईंग एचेरेपे वेग ओवाकू। नँकुःआ लइंकू इया इदानकुःआ हँननकुःआ होड़कूराः हवे भगवानराः राइज।”
दो हनमेला ईसू कतातेरा, “ने सेरमो देस अरू चउंदीसरीग मालिक, ईंगरीग अपांग भगवान, ईंग आमिंग धनियाबादतना। आम नाःआ कताकून, कनहूनदारकू अरू सुदीदारकू अतेम ओकोतेरा अरू लइंकू इया होड़कू एचेरेम उदुःकेरा।
अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! अपे अँननपेराः जीव कुदाकेडखन लँइग इया मेरपे बड़ाँः वरी, अपे भगवानराः राइजरे ओरोपे बोल अवेनेना।
हनते ईसू लइंकूराः बोःरे तिःईय खेपातेरा अरू हना ततेर अते एटाः अगीय सेनेडा।
नपाय बुताकू बुतातान अते संतावरेकू पराःता हँकुःआ होड़कूराः जीव भगवान भलावाडखने नपायगेयता, अरू भगवानराः राइजरे हँकू बोलो अवेनता।
“भगवानराः कताकून बदीरे गरीब इदानकुःआ हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन, भलावाडखने नपायगेयता, अरू सेरमो देस हँननकूराः हवे।
नाःआ ञेलवाडखन ईसू रीसयाने अरूय कतावाकुःआ, “लइंकू ईंग एचेरेपे वेग ओवाकू। हँकू अहापे रोंकावकू। नँकुःआ लइंकू इया इदानकुःआ, हँननकुःआ होड़कूराः हवे भगवानराः राइज।
अपे ईंगपे अयूम, लइंकू इया भगवानराः राइज मेरकू मनेवाता हँकुःआ होड़कू भगवानराः राइजरे ओनोरोकू बोलो अवेनेना।”
ने ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपे लइंकू इया अहापे ओंगले। मनदो अपे सयाँड़ होड़कू इयापे ओंगले अरू बती लइंकू इया सुझिया होड़कूपे बड़ाँः।