14 ननन इया सेरमो देसरे इदानिया अपेरीग अपांग भगवान मेरेय चहाःता नाःआमिन अते हुडिंगीग हों केड़े एंडा जुवाः, माःआन।”
अरू हाँयग होड़ हाँयग केड़ेत भेड़ाय ञामगोडेय दो, मेरकू केड़ेगान हँकुःआ निनयानबेगोटोंग भेड़ाकू अते केड़ेनेनाय हाँयग भेड़ा लगा मुरुक बगराय बहालगुःता।
“तोनोंगीग बिसवासी होड़ आम बदीरेय कसूरगे दो हाँय एचेरे एकला सेनेकियानखनमे समझावगोडेय। अरू हाँय आमराः कताय मनाव जुवाः दो हाँयग बिसवासी होड़ कसूरतेम बनसावगोडेयता।
ननन इया अपेराः लूर-नेवन मरसल इया जमा होड़कू एचेरे नपाय दोहोन दो, होड़कू अपेराः नपाय बुता ञेलकेडखन सेरमो देसरीग अपांग भगवानकू मान मरजइतता।”
मनदो भगवान मेरकू सुदीयता, हँकुःआ होड़कू नाःआ इयाःआ कताकूनकू ञामता अरू अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग भगवान सुदीयतना अपेके नाःआ जमाकूनराः जरूरी इदा, माःआन।
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।
ईसू अरूय कताया, “ने हुडिंग गउदारिकुःआ होड़कू, अपे अलोपे बोर। अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग, आँयगराः राइज अपे एमेवापे लगा मंजूररे इदानिया।
ईंग हँकू सुदा चउंदीसरेयिंग दोहोन मेला आमराः ञावराः जंगरते हँकूयिंग बनसाव हड़ाःकुःआ। लायगुः लगा भगवान दोहोतिरिया हनाँयग चेला एकला भगवानराः कागदरे ओजाःतो इयाय लायगुःता।
हँकू जोम उरियावनेन दो ईसू सिमोन पतरस एचेरेय होंबोरतेरा, “ने एहुनारीग बेटात सिमोन, आम नँकुःआ होड़कू अते ईंग बगराम दुलारगींगता जा?” दो हाँय ईसू एचेरेय कतातेड, “हाव परबू, आम सुदीयतना ईंग आमिंग दुलारतना।” दो ईसू कतातेड, “ईंगरिकुःआ भेड़ाकू सराव हड़ाःकूमे।”
भगवानरिकुःआ सुनावतो होड़कू लगा जमा इयाःआ कटसिया सहाव लगा सपड़ावतो इदानिंगा, जेमहा ईसू मसी हँकुःआ होड़कूय सडाव अरू सगर सइट मान मरजइतते भगवान सुदाकू दोहो अवेन।
अरू अपे सोएग दूररेपे सलाः, जेमहा लंगड़ा इया इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू अलोकू अइठाः, मनदो नाय नपायकू होया जुवाः।
अदोम होड़कू ओंगलेता, परबू अनँयगराः जबान एचे पुरावगे लगा कुबेरगेताय, माःआन। मनदो हाँय मेरेय कुबेरगेतना। हाँय मेरेय चहाःता तोनोंगीग लाय एंडा जुवाः, मनदो जमा होड़कू कसूर अते जीवकू कुदा लगा बेलाकू पवाः लगाय चहाःतना। हनालगा हाँय अपे सुदा सहाव घड़ीन इदानिया।