7 मनदो ईसू हँकू एचेरेय सेनेडा अरू टोँवावतेडकूखने कतातेरा, “रिमुःपे, अलोपे बोर।”
मनदो ईसू ओहेन हँकू सुदाय बड़रानेन अरूय कतातेड, “डीड़गुःपे! ईंग हवे। अहापे बोर।”
नाःआ कता अयूमतेडखन चेलाकूतेन मुरुककू बोरोयान अरूकू लेबदायान।
अरू हँकू रेमनेनखनकू ञेलतिडिग दो हंडा ईसू एकला दोहोना।
हँकुःआ अइमीकू बोरतेकू एकलाःआ अरू हुटुयानकू। हँकिन हँकुःआ अइमीकू एचेरेकिन कताया, “जीयत होड़ गोएगतो होड़कू तलारे अपे चिला लगापे ञमेयतना?
दो हाँय कता कुदातेरा, “आम संतावगेयतना हाँयग ईसू हवे ईंग। नुँहू आम रिमुःमे अरू सहर अगीम सेन अरू हंडा आमके एएचे इदा हना आम एचेरेयिंग कतायता।”
ईंग हाँयिंग ञेलतेड दो, हाँय काट कुटीरे गोएगतो इयायिंग लेबदायान। मनदो हाँय आँयगराः खउना तिःई ईंग बोःरेय खेपातेडखने कतातेरा, “अलोम बोर। मनाड़ंगते इदानिंगा अरू टुटीग वरीयिंग दोनोहोनता। ईंग जिनियत इदानिंगा।