13 ईसू कइसरिया पिलिपी छतररेय सोदोरनेन दो हाँय अनँयग चेलाकूतेन एचेरेय होंबोरतेरा, “होड़कू मनुवारीग बेटात इये हवे माःआनकू कतायता?”
अरू तोनोंगीग मनुवारीग बेटात बदीरे तोनोंगाः ओपता बड़राय कता हना कसूर हों भगवान बराव एंडागोडता। मनदो भगवानराः सुद बिरुवा बदीरेकू कतायता हना ओपता बड़रा, भगवान नाःआ जूगरे सहे दरवाःआ हना जूगरे हों कहियो ओरोय बराव एंडातेरा।”
एवना पेय दिन अरू पेय रइत मरंग हँकूराः दोंगे पेंदारेय दोहोना। हनन इया मनुवारीग बेटात पेय दिन अरू पेय रइत ओत पेंदारेय दोहोनता।
हाव, मनुवारीग बेटात लोड़ोनराः दिनरीग परबू हवे।”
दो ईसू हँकूय कता उदुःवातेड, “नपाय बिहान वेवेरीग होड़ मनुवारीग बेटात हवे।
मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकूय वारकूता अरू हँकू, हाँयराः राइज अते, होड़कू एचे कसूरकूता हना जमाकून अरू बेलूर बुताकूनकू बुताता हँकुःआ होड़कूकू उडुंग एंडागोडकूता,
हनते ईसू गलील छतर अते उडुंगनेनखन सूर अरू सइदा सहर अगी तोराय।
मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू सुदा अपांग भगवानराः विड़चेड़तो मरसलरेय वेगता अरू हना बेला जमा होड़कू लगा अँनकूराः बुता बनीय एमेवाकूता।
अपे ईंगपे अयूम! नंडा चड़ाँत इदानकुःआ नँकुःआ होड़कू अते अदोम होड़कू, मनुवारीग बेटातराः राइज बुँहड़ीत अरीनकू ञेल वरी ओरोकू गोएगनेना।”
“मनुवारीग बेटात मरंग राजा इया सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू सुदाय वेगता हनमेला, हाँय अनँयगराः गदीरे भगवानराः हातपाततेय दुडुःता।
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “हुई हुटाकू दोहोन लगा दुलू इदा अरू तितीगकू दोहोन लगा तुका इदा। मनदो मनुवारीग बेटातराः बोः अतड़े लगा हों ततेर कोवानेःआ।”
मनदो अपे नाःआ कता सुदीयपे, मनुवारीग बेटातके चउंदीसरे मनुवाकूराः कसूर बराव एंडा लगा हातपात इदा।” हनते ईसू लकवा ञेडतिरिया हाँयग होड़ एचेरेय कताया, “रिमुःमे अरू आमराः पटिया रेमकेडखन ओड़ाःमे सलाव जुवाः।”
मनुवारीग बेटात हों अनँयग एचे सेवान लगा मेरेय वेगगना, मनदो हाँय जमा होड़कूय सेवा लगा अरू अनँयग जीव एमे अटूकेडखन मुरुक होड़कू सडावकू लगाय वेगकिया।”
नाःआ बेलारिकुःआ बेलूर ओंगोल होड़कू अरू कसूर होड़कूराः तलारे ईंग लगा अरू ईंगराः सरवन लगाकू गियुःता हँकुःआ होड़कू सुदा मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ सुद बराहीलकू सुदा आँयग अपांगराः जंगरतेय वेगता हनमेला, हँकू एचेरे आँयग होंय गियुःता।”
ईसू, नतनएल एचेरे अरूय कताया, “आम ईंगमे अयूम, आम सेरमो देस गीगतोम ञेलता अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मनुवारीग बेटात एचेरे उतराः देगतोम ञेलकूता।”
दो होड़कू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “अले भगवानराः कागद अतेले अयूमकेरा, मसी सगर सइट वरीय दोहोनता। दो मसी अरू मनुवारीग बेटात मिनी इदान होले, आम करा उड़ीम कतायतना, मनुवारीग बेटात ओत अतेकू रेनेमेयता, माःआन? दो मनुवारीग बेटात इये हवे?”
“मोसेस टयंगाब ततेररे पितड़राः बींग मीटोंग कंभारेय देगतिरिया हनन इया मनुवारीग बेटात होंकू देगगोडेयता,
हाँय मनुवारीग बेटात हवे। हनालगा अपात होड़कूय फड़ियाव लगा बेटात हातपाते ओवाडिया।
अरू सुद बिरुवा अरू आँयग जंगर एमेवातेडीगखन भगवान नसरतरीग ईसूय एटाःतिडिया। भगवान ईसू सुदाय दोहोन अते, हाँय एटाः एटाः गाँव सहरकून सेनेडखन नपाय बुताय बुतातेरा अरू भूतकू समसावनेना हँकुःआ होड़कूय नपायगोतेडा।
अरू हाँयग इसतपनूस कतातेरा, “मन ञेलपे! ईंग सेरमो देसराः दुवार गीगतो अरू मनुवारीग बेटात भगवानराः खउना गतररे चड़ाँतिंग ञेञेलतना।”