4 भगवान कताकेरा, अपे अँननपेरिकुःआ एंगा-अपापे मान मरजइत अरू तोनोंगीग आँयगरीग एंगत सहे अपाते सती-सरापता, हाँयग होड़ ञेड एंडागेय लगा इदा, माःआन।
दो ईसू कता कुदातेड, “दो अपे अपेराः रिती-बिधी मनाः अते भगवानराः हुकुम चिला लगापे टड़ाव एंडागोडता?
मनदो अपे कतायता, तोनोंगीग होड़ अनँयग एंगात सहे अपात एचेरेय कताय, ईंग अते आम लगा नफा होयाकुःआ हना जिनिसकून भगवान लगायिंग एमे एंडागोतेडा।
आम एंगा-अपाकिनमे मान मरजइत अरू आमरीग परुसी अनम इयाम अलार-दुलारगेय।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “ने कलउ, ईंग अते ञीर जुवाःमे। भगवानराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा, आमरीग परबू भगवानमे जाग अरू हनाँय एकलाम सेवा।”
दो अबूराः बिसवास अते नियम सदाःआ होया जुवाःता जा? कोनोवानेःआ। बिनिसवासते अबू जमालेःआ नियमकूनबू एचे पुराव अवेता।
ने लइंकू, अपे परबूरिकुःआ हवे। हनालगा अपेरिकुःआ एंगा-अपाकूराः कताकूनपे मनाःतान अते ननपायपे एचेयतना।