25 मनदो हाँयग अइमी ईसू मड़ंगरे उकुड़ोमनेनखने कताया, “परबू, ईंगमे संघरावा।”
नाःआ अते डोंगारेकू दोहोना हँकुःआ चेलाकू उकुड़ोमनेनखन ईसू एचेरेकू कताया, “सनातायरे अनम हवे भगवानरीग बेटा।”
दो ईसू हाँयग अइमीय कतावाड, “लइंकूराः रुटी गोःकेडखन कुतुकू एचेरे तेकेगे दो नपाय कोवानेःआ।”
दो होड़कू कलेकालकिन दोहोन लगाकू डंटावकिना। मनदो हँकिन अनउर हुमइसके खिररी घड़ीनकिन कताया, “ने परबू, ने दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़, अलिंगमे मयावा।”
दो मी होड़ कुड़गा होड़ हंडाय वेजेडा। हाँय ईसू परनामतेडखने कताया, “ने परबू, आम चहाःतना दो आम ईंगमे नपायगोड।”
हाँय गोजेय लगा तोनोंग मेला सेंगेलरे अरू तोनोंग मेला दाःरेय एचे लेबदाया। मनदो आम कहीम एचे अवे दो अले सोगावाडखन संघराम ओवाले।”
दो हाँयग लँइगरीग अपात मुरुक सटीतेय कतातेरा, “ने परबू, ईंग बिसवासगेतानिंग। अरू बड़ियाड़िंग बिसवासगे लगा संघराम ओवायिंग।”