29 दो ईसू कतातेड, “दबूमे।” दो पतरस डोंगा अते उतरावनेनखन ईसू अगी सुदरुः लगा दाःरेय सेना।
दो पतरस साल घड़ीन ईसू एचेरेय कतातेरा, “परबू, आम हवे दो ईंग आम एचेरे दाः सेरमो सेने सोदोर जुवाः लगाम कताय।”
मनदो हाँय होय मुरुक सलाःआ हना ञेलतेडखने बोरोयान अरू दाःरेय बुडाःआ। हनमेला हाँय खिररीःआ, ने परबू, ईंग बनसवगिंगमे, माःआन।
दो ईसू चेलाकूतेने कतावातेड, “अपेराः बिसवास गुनमिन दोहोन अते अपे भूत मेरपे उडुंग अवेगडीग। मनदो अपे ईंगपे अयूम! अपेराः बिसवास ढड़हा बिहान मिन दोहोकुः दो नाःआ पहाड़पे कता अवेवाकेःआ, नाःआ ततेरते जोंझोडकियानखन मना अगी सलाव जुवाः। दो हनन अगी सलाव जुवाःता। अरू तोनोंगाः कता अपे कताय हना कता होनोया जुवाःता।
दो ईसू चेलाकूतेने कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! अपे बिसवासकेडखन बार जीवगुः घड़ीन अलोपे दोहोन दो, ईंग लुवा दूब एचेरेयिंग एचेकेरा हना अते अरू मरंग मरंग बयाव जुवाः इयाःआ बुताकूनपे एचे अवेयता। अपे नाःआ पहाड़ होँपे कतावा, नाःआते रवीग उडुंगकियानखन समुंदररे लुजरुः, दो हनन इया होया जुवाःता।
ईसू हाँय एचेरेय कताया, “चिला लगाम होंबरेतना, आम एचे अवेयताम जा कोवान? ईंग एचेरेय बिसवासगेता हाँय लगा जमाकून होनोया जुवाःता।”
दो परबू ईसू कताया, “अपेराः बिसवास मीटोंग ढड़हा बिहान मिन दोहोन दो नाःआ तूत दूब रवीगकियानखन समुंदररे बीड जुवाः माःआनपे कताय दो, हना तूत दूब हों अपेराः बड़रा मनाःता।”
मड़ंगरे खोड़ाय दोहोना नाँयग होड़पे सुदीयतना अरूपे ञेलेयतना। नाँय ईसू एचेरेय बिसवासकेरा अरूय बड़ियाड़यना। अले ईसू एचेरेय बिसवासकेड अते जमा होड़कू ञेनेलतान मेला नाँयग होड़ जमालेःआतेय नपाययना।
हनमेला इबराहीमराः उमइर सव बरिस दोहोना। अरू हाँय सुसुदीःआ, ईंग दो लँइग होयाः जुकूर हों कोनोवायिंगा अरू ईंगरीग अइमी सराह हों बहिली इदानिया, माःआन। मनदो हनारे हों हाँय भगवान एचेरे असरा घड़ीने बिनिसवासगोड ञवना।
ईसू मसी ईंगराः जीवे बड़ियाड़गेतान अते ईंग जमालेःआयिंग एचे अवेयता।