27 मनदो ईसू ओहेन हँकू सुदाय बड़रानेन अरूय कतातेड, “डीड़गुःपे! ईंग हवे। अहापे बोर।”
दो पतरस साल घड़ीन ईसू एचेरेय कतातेरा, “परबू, आम हवे दो ईंग आम एचेरे दाः सेरमो सेने सोदोर जुवाः लगाम कताय।”
मनदो ईसू हँकू एचेरेय सेनेडा अरू टोँवावतेडकूखने कतातेरा, “रिमुःपे, अलोपे बोर।”
हनते ईसू हँकिन एचेरेय कतातेड, “अबा अहाबा बोर। ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग एचेरेबा सेन अरूबा उदुःवाकू, अपे गलील अगीपे सेन। हंडा ईसूपे ञेलता, माःआन।”
मनदो सेरमो देसरीग बराहील अइमीकिन एचेरेय कतातेड, “अबा अहाबा बोर। ईंग सुदीयतना कुरूसरेकू ठोंकाव गोएगतिरिया हाँयग ईसूराः मुरदाबा ञामतना।
दो हंडा, होड़कू ईसू एचेरे मी होड़ लकवा ञेडतिरिया हाँयग होड़ पटियातेकू तूल अगूतिरिया। ईसू हँकूराः बिसवास ञेलतेडखन लकवा ञेडतिरिया हाँयग होड़ एचेरेय कताया, “ने बेटा, बहालतेम दोहोन। आमराः कसूर बराव एंडायना।”
हाँय ञेलतेडखनकू बोरोयान अरूकू खिररीःआ। हनते हँकू एचेरे ईसू कतातेड, “डीड़गुःपे! ईंग हवे। अहापे बोर।”
सेरमो देसरीग बराहील हाँय सुदाय बड़रानेना, ने जकरिया, भगवान आमराः अरजीय अयूमकेरा। हनालगा आम अलोम बोर। आम अइमी इलिसिबाके मी होड़ हेरेल होन होयाःता अरू हाँयराः ञाव एहुना माःआनमे साब।
हनमेला सेरमो देसरीग बराहील हाँय सुदाय बड़रानेना, “मरियम, आम अलोम बोर। भगवान आमे मयावारा।
ईसू अरूय कताया, “ने हुडिंग गउदारिकुःआ होड़कू, अपे अलोपे बोर। अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग, आँयगराः राइज अपे एमेवापे लगा मंजूररे इदानिया।
दो हाँयग बराहील कतातेड, “अहापे बोर। अपे एचेरे नपाय सरवन उदुःगे लगायिंग वेगकिया। नाःआ सरवनते जमा होड़कू बहाल जुवाःता।
नँकूरिकुःआ सउंगताकूरे जबदीरिकिनाः बेटाकिन एकूब अरू एहुना हों दोहोना। अरू हँकिन होंकिन ञेल बयावयान। दो ईसू सिमोन एचेरेय कताया, “अहम बोर! तिसिंग वरीते आम हकूकू ओरोम साबतेडकुःआ मनदो तिसिंग वरीते आम ईंग अगी होड़कू राः अगूदारिंग बड़ाँवमेता।”
ईंग अते अपेराः जीव सलसतरे दोहोन लगा नाःआ कता अपे एचेरेयिंग कता उदुःकेरा। चउंदीसरे अपे लगा गराह गिराह अरू कटसिया होयाःता, मनदो ईंग नाःआ जमाकूनते जितावतो इदानिंगा। हनालगा अपे डीड़तेपे दोहोन।”
मनदो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अहापे बोर! इनिंग हवे।”
एटाः रइत परबू ईसू पउलूस एचेरे चड़ाँनेनखने कताया, “ने पउलूस, ड़ीड़तेम दोहोन! आम एरुसलेमरे ईंगरीग हिदइतदारमे बड़ाँवनेना हनन इया आम रूमी सहररे हों ईंगरीग हिदइतदारमे दोहोनता।”