26 दो चेलाकूतेन ईसू दनाः दाः सेरमो अँकू अगी वेगतोकू ञेलतिरिया दो मुरुककू बोरोयान अरूकू कताया, अहाँ, नाँय दो भूत हवे, माःआन अरू बोतोरतेकू खिररीगोडा।
हँकू ईसूराः मुरदा हंडा मेरकू ञेलगाड। अरू हँकू वेगवाडखनकू कताया, अले सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू ञेनेल मेडरेले ञेलकतेडकुःआ अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू कताया, ईसू जीयत इदानिया, माःआन।
हँकू ओंगोलतेरा, नाँय तोनोंगीग भूत हवे, माःआन अरू मुरुककू बोरोयान।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना जमा कता ईसू हँकूय एचे सुदीगोतेडकुःआ।
हँकुःआ अइमीकू बोरतेकू एकलाःआ अरू हुटुयानकू। हँकिन हँकुःआ अइमीकू एचेरेकिन कताया, “जीयत होड़ गोएगतो होड़कू तलारे अपे चिला लगापे ञमेयतना?
मनदो हँकू मेरकू बिसवासगाड अरू हाँय एचेरेकू कतातेड, “आम बउड़ाहायनाम जा?” मनदो हाँय अरूय कतातेड, “हना इया कोवान। सनातायरे हाँय बहरी चड़ाँत इदानिया।” दो हँकू कतातेड, “दो हाँय पतरसराः रवा हवे।”
ईंग हाँयिंग ञेलतेड दो, हाँय काट कुटीरे गोएगतो इयायिंग लेबदायान। मनदो हाँय आँयगराः खउना तिःई ईंग बोःरेय खेपातेडखने कतातेरा, “अलोम बोर। मनाड़ंगते इदानिंगा अरू टुटीग वरीयिंग दोनोहोनता। ईंग जिनियत इदानिंगा।