37 दो ईसू हँकूय कता उदुःवातेड, “नपाय बिहान वेवेरीग होड़ मनुवारीग बेटात हवे।
अपेकू नेत-नेवारता हँकुःआ होड़कू ईंगकू नेत-नेवारता, अरू ईंगकू नेत-नेवारता हँकुःआ होड़कू ईंगे वारकेरा हाँयग भगवानकू नेत-नेवारता।
हनते ईसू चेलाकूतेन एचेरे अरू मीटोंग अउल-तउल कहड़ीय कतातेरा, “भगवानराः राइज अनँयग दोहोड़रे नपाय बिहाने वेरतेरा, हाँयग होड़ इया इदा।
नाःआ ञेलतेडखन हड़वाहाकू मालिकतुकू एचेरे सेनेकियानखनकू कताया, ने मालिक आम दोहोड़रे वेर लगा नपाय बिहान मेरेम गोःगतेरा जा? हंडा पहाड़ बीर करेःआ वेगकिया?”
दो वेवेर मेला अदोम बिहान दूर धरीरे लोजोरनेना अरू हना बिहान तितीगकू हलंग जोम एंडागोतेड।
मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकूय वारकूता अरू हँकू, हाँयराः राइज अते, होड़कू एचे कसूरकूता हना जमाकून अरू बेलूर बुताकूनकू बुताता हँकुःआ होड़कूकू उडुंग एंडागोडकूता,
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “हुई हुटाकू दोहोन लगा दुलू इदा अरू तितीगकू दोहोन लगा तुका इदा। मनदो मनुवारीग बेटातराः बोः अतड़े लगा हों ततेर कोवानेःआ।”
हनते ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “अपेराः बड़राकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा होंकू मनाःता अरू अपेराः बड़रा मेरकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा मेरकू मनाःता। अरू ईंगकू आड-बेकारवाता हँकू ईंगे वारकेरा हाँयकू आड-बेकारवाता।”
अपे ईंगपे अयूम! ईंग वारेयता हाँयग होड़ तोनोंगीग मनेवायता, दो हाँय ईंगे मनेवाता अरू ईंगे मनेवाता हाँय, ईंगे वारकेरा हाँये मनेवाता।”
दो ईसू अरूय कतातेरा, “भगवान अपेराः जीवे सलसतगे। अपांग ईंगे वारकेरा, हनन इया ईंग अपे होयिंग वारपेतना।”
मनदो सुद बिरुवा अपे एचेरेय वेगता अरू जंगरपे पवाःता। हनते अपे एरुसलेम सहररे, एहूदिया छतररे, समरिया राइजरे अरू चउंदीसराः जमा देसरे ईंगरिकुःआ हिदइतदारकूपे बड़ाँःता।”
ईंगराः परसार अरू बुताते ईसू मसी एचेकेरा हनानाः बदीरे एकलायिंग कतायता, जेमहा बेगर एहूदाकू भगवानकू मनाः।
ने अजी बोपोहकूतिंग, भगवान मड़ंग जूगरे अबूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू एचेरे आँयग बड़रा कता होड़कूते एटाः एटाः बेलारे एटाः एटाः इयाय बड़रा ञवना,
भगवान अबूय सडावता हना मुनुरुक मरंग सरवनबू आड-बेकारवा दो, करा इयाबू बनसाव अवेनता? नाःआ सडावराः सरवन मड़ंगरे परबू ईसू कतातेरा, अरू हाँय अतेकू अयूमतेरा हँकुःआ होड़कू हना सरवन सताय हवे माःआनकू पनकियाबाःगोतेरा।