49 हनते हाँय अनँयग चेलाकू अगी तिःई उदुःतेडखने कताया, “ईंग अया अरू बोपोकूतिंग नँकुःआ होड़कू हवे।
दो ईसू हाँयग होड़ एचेरेय कता कुदातेरा, “इये ईंगरीग अया हवे? ईंगरिकुःआ बोपोहकू इये इयेकू हवे?”
सेरमो देसरे इदानिया ईंगरीग अपांगराः ओंगोल इयाकू जियाःता हँकुःआ होड़कू ईंग अया अरू बोपोकूतिंग अरू मेमेसकूतिंग हवे।”
हनते ओहेनबा सेन अरू हाँयरिकुःआ चेलाकू एचेरेबा कता उदुःगे, ईसू गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमकिया, माःआन। अरू हाँय अपे अते मड़ंग गलील छतर अगीय सेनतना। हंडा हाँयपे ञेलेयता। ईंग कताकेरा हना कतापे उहियार।”
दो ईसू हाँय सुदाकू दुड़ुःकुःआ हँकुःआ होड़कू अगी ञेलकेडखने कताया, “अयुमेपे, ईंगरीग एंगायिंग अरू ईंगरिकुःआ मेमेसकू अरू वपक बोपोहकूतिंग नंडा इदानकुःआ।
ने अपांग, ईंग नँकुःआ चेलाकू लगा एकला मेरिंग अरजीतना, मनदो नँकू कतायता हना सरवनते ईंग एचेरेकू बिसवासगेता, हँकुःआ होड़कू लगा होयिंग अरजीतना।