44 “ईंग कतायता हना बड़रा नपायतेपे अयूमगे। मनुवारीग बेटात होड़कूराः तिःईरेकू एचे सबेयता।”
हना वरीते ईसू अनँयग चेलाकूतेने कता उदुःआ, “ईंग एरुसलेम सहररे सेन लगा इदा अरू एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू, मरंग पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू मुरुककू संतावगींगता अरूकू ञेड एंडागोडिंगता। मनदो ईंग पेय दिनरेयिंग जियाव रिमुःता।”
“अपे सुसुदीतना बार दिन तयोमरे पसहा परोब इदा। अरू हनमेला होड़कू मनुवारीग बेटातकू सबेयता अरू कुरूसरेकू ठोंकाव गोजेयता।”
ईसू हँकू चेडकेडखन मी सुटीय कतातेड, “मनुवारीग बेटातके मुरुक कटसिया ससहाव पराःता। एहूदा मूक होड़कू अरू मूक पुजउरी अरू नियम चेडदार होड़कू ईंग आड-बेकारवाडिंगखनकू ञेड एंडायिंगता। मनदो ईंग पेय दिनरेयिंग जियाव रिमुःता।”
अरू ईसू आँयगरिकुःआ चेलाकू चेडतेडखने कताया, “मनुवारीग बेटात होड़कूराः तिःईरेकू एचे सबेयता अरू हाँयकू ञेड गोजेयता अरू पेय दिनरेय जियाव रिमुःता।”
नाःआ बड़राकू अयूमतेरा हँकुःआ जमा होड़कू अँननकू जीवरे ओंगोलतेडखनकू कताया, भगवान नाँयग लँइग सुदा इदानिया। चुवामना, नाँयग लँइग करा इयाय होयाःता, माःआन।
हनते ईसू आँयग बारहगोटोंग मूक चेलाकूय एटाःतेरा अरू हँकू एचेरेय कताया, “अयुमेपे, अबू एरुसलेम अगीबू सलाःतना। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू मनुवारीग बेटात बदीरेकू ओजाःकेरा हना जमा होया जुवाःता।
मनदो मरियम, जमा कताकून अनँयग जीवरे दोहोतेडखने ओंगोलगोड ञवना।
हना तयोमरे ईसू एंगात अपात सुदा नसरेतरेय कुदा सेनेडा। अरू हाँय हँकिनराः जमा कताय मनवेःआ। मरियम हना कता मेरेय लिड़िंगाड अरू अनँयग जीवरेय ओंगोल दोहोगोतेड।
तयोमरे हाँय हँकू एचेरेय कताया, “ईंग अपे सुदा दोहोन मेलायिंग कतातेरा, मोसेसराः नियम कागदरे, भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कागदरे अरू सेरेंगकून कागदरे ईंग बदीरे ओजाःतो इदा, हना जमा कता हनन इया होनोयाः इदा।”
अरू हाँय कताया, “मनुवारीग बेटाके मुरुक कटसिया ससहाव पराःता अरू एहूदा मूक होड़कू, मरंग पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू आड-बेकारवडिगखन हाँयकू एचे ञेड एंडागींता। मनदो हाँय पेय दिनरेय जियाव रिमुःता।”
नाःआ अयूमतेडखन ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे नुनुँहूपे बिसवासगेतना जा?
नाःआ जमा होनोयाः बेला अपे उहियार अगूय लगा अपे एचेरे नाःआ कतायिंग कता उदुःकेरा। ईंग अपे सुदायिंग दोनोहोना। हनालगा मड़ंगरे नाःआ कता ईंग अपे एचेरे मेरिंग कतागाड।
दो ईसू कता कुदातेरा, “भगवान आम हातपात मेरेय ओवाकेःमे दो ईंग एचेरे आमराः कही हातपात ओरो होयाकुःआ। हनालगा आम एचेरे ईंगे जिमाकेरा, हाँयग होड़राः कसूर मुरुक बगरा इदा।”
भगवान मड़ंगरेय ओंगोल दोहोतेरा हना ओंगोल अरू बुइद इया नाँयग होड़ अपे एचेरेय जिमातिरिया अरू बेगर एहूदाकूराः संघराते अपे हाँय कुरूसरेपे ठोंकाव गोएग एंडागोतेडीग।
हनालगा अबू अयूमकेरा हना कताकून मुरुक तिंगीड घड़ीन अबूके मनाः लगा इदा, जेमहा अबू अलोबू बहकावगुः।