20 दो ईसू होंबोरतेड, “दो अपे चिले माःआनपे ओंगलिंगतना, ईंग इये हवे?” दो पतरस कताया, “आम भगवान वारकेडमेःआ हाँयग मसी हवे।”
“मसीराः बदीरे अपे चेले माःआनपे ओंगलेता? हाँय इयेरीग बेटात हवे?” दो हँकू कता कुदातेरा, “हाँय दाऊद राजारीग नइड़-बाँस बेटात हवे।”
मनदो ईसू कलेकाले दोहोना। मूक पुजउरी अरूय कतातेरा, “जीयत भगवानराः किरिया जोमकेडखन आम एचेरेयिंग हुकुमगेतना, आम भगवानरीग बेटात मसी अनम हवे जा?”
अरू अपे अँननपेरिकुःआ सउंगताकू एकलापे सलामकू दो चिला नपाय इदा? नाःआ इया बेगर एहूदाकू हों नान इया मेरकू एचेयता जा?
हनते हों ईसू कलेकाले दोहोना अरू कही मेरेय सालगान। मूक पुजउरी अरूय होंबोरतिरिया, “हाँयग मुरुक नपाय भगवानरीग बेटात मसी अनम हवे जा?”
हनते हाँय हँकू एचेरेय होंबोरतेरा, “अपे ईंग चेले माःआनपे कतावायिंगता?” दो पतरस कतातेड, “आम मसी हवे।”
“आम सडावदार मसी हवे दो, अले एचेरेम कताय।” दो ईसू कताया, “ईंग अपे एचेरेयिंग कताय दो, अपे ईंगराः कता ओरोपे बिसवासतेरा।
दो हँकू कताया, “अदोम होड़कू कतायतना, आम बतिसमा एमे होड़ एहुना हवे अरू अदोमकू कतायतना आम इलियाह हवे अरू अदोमकू कतायतना परिया जूगरीग मी होड़ भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ जियाव रेमकिया, माःआन।”
मड़ंगरे हाँय आँयग वगात सिमोन सुदा जुमावनेनखने कताया, “अलंग मसी सुदालंग जुमावयना।” (इबरानी भासीरे मसीराः मतलोब सुनावतो होड़ हवे।)
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
दो हाँय कतातेड, “हाव परबू, ईंग बिसवासगेतना, चउंदीसरे वेग लगाय दोहोना हाँयग भगवानरीग बेटात, मसी अनम हवे।”
मनदो ईसू, भगवानरीग बेटात, मसी हवे माःआन अपे बिसवासगोड ञवन घड़ीन हाँयराः ञावते जीवपे पवाः लगा नाःआ जमा कताकून ओजाःतो इदा।
“दबूपे अरू मी होड़पे ञेल। हाँय ईंग मड़ंगरेयिंग एचेतेरा हना जमाकूने कता उदुःगोतेडा। मसी हनाँय हवे जा?”
हनते हँकुःआ होड़कू हाँयग अइमी एचेरेकू कतातेरा, “आम अले एचेरेम कतातेरा हना एकलाते मेरले बिसवासगेतना। नुँहू अले अँननले अयूमतेरा अरू अँननले सुदीगोतेडा, सतायतोरे नाँयग होड़ चउंदीसरिकुःआ होड़कूरीग सडावदार हवे, माःआन।”
एटाः होड़कू कताया, “नाँय दो मसी हवे।” मनदो एटाः होड़कू कताया, “बुरी, मसी गलील छतर अतेय वेगता जा?
हाँय हँकू एचेरेय कताया, “मसी मुरुक कटसिया सहावतेडखने गोएगनेन तयोमरे गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रिमुः लगा दोहोना। दो ईंग परसार उदुःगेतना हाँयग ईसू, मसी हवे।”
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
मनदो साहूल अनउर नपायते परसारगे लगा भगवान संघराय एमेवातेरिया। हाँय भगवानराः कागद अते ईसू, मसी हवे माःआने एचे सतायगोतेडा। हनालगा दिमसकूसरेकू दोहोना हँकुःआ एहूदाकू हाँयराः कता बदला तोनोंगाः मेरकू कता कुदा अवेगाड।
ईसू, मसी हवे माःआने बिसवासगेयता हाँयग होड़ भगवानरीग लँइग हवे। अरू हाँयरीग अपात सुदाय अलार-दुलारता हाँय आँयग अपातरिकुःआ लइंकू होंय अलार-दुलारकूता।