40 दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “ने सिमोन, आम सुदा मीटोंग बड़रा ककता इदा।” दो सिमोन कताया, “अयुमेतनायिंग, कता उदुःगेयमे।”
दो जूदा ईसू एचेरे ओहेन सेनेडखने कतातेड, “ने रबबी, सलाम सलाम”, अरू हाँये अंजोडतेरा।
हना दिन मुरुक बगरा होड़कू ईंग एचेरेकू होंबरेता, “ने परबू, अले आमराः ञावते होड़कू एचेरे, दरवाःआ हना कताकून मेरले कता उदुःगतेरा, जा? अरू आमराः ञावते होड़कू अते भूतकू मेरले एचे उडुंगतेडकुःआ जा? अरू आमराः ञावते अले मुरुक मुरुक बयाव जुवाः इयाःआ बुताकून मेरले एचेगतेरा जा?”
मी दिन मी होड़ हातपात होड़ ईसू एचेरेय होंबरेःआ, “ने नपाय गुरुजी, ओरो टुटीगनेना हना जीव पवाः लगा चिलायिंग एचेय?”
ईसू सुदीगोतेड नँकू नाःआ इयाकू ओंगलेतना अरू हँकू एचेरेय कताया, “अपे चिला लगा नाःआ उड़ीपे ओंगलेतना?
नाःआ अयूमतेडखन ईसू कतातेड, सुलटीगरे इदानिया हाँयग होड़ लगा कोवान, मनदो बेमारीरेय दोहोनता हाँयग होड़ लगा जिड़ीदारराः जरूरी दोहोनता।
मनदो ईसू हँकूराः ओंगोले सुसुदीःआ अरू तिःई कोकोड़ावतो होड़ एचेरेय कताया, “रिमुः अरू जमा होड़कू तलारेम चड़ाँन।” दो हाँय रेम चड़ाँयाने।
ईसूय राःतेरा हाँयग फरीसी होड़ हना ञेलतेडखन अनँयग जीवरेय ओंगोलतेरा, नाँय दो कसूर अइमी हवे। ईसू सतायरे भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ दोहोकुः दो सुदीगोडकेःआय करा इयायीग अइमी ईंग काटे टोँवावतना, माःआन।
ईसू कताया, “तोनोंगीग सेटरिकिनाः बार होड़ रिनहादारकिन दोहोना। मी होड़ पाँच सव दिनारे गोःतेरा अरू मी होड़ पचास दिनारे गोःतेरा।
अपे ईंग गुरुजी अरू परबू माःआनपे कतावायिंगता अरू ईंग हनाँय हवे। हनलगा अपे सनातायपे कतायता।
हँकू ईंग एचेरे होंबरे लगाकू चहाःतना माःआन ईसू सुदीतेडखन हँकू एचेरेय कतातेरा, “ईंग कता उदुःकेरा, अरू गुनहोन बेला तयोमरे अपे ईंग ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा, अरू हना देहोरते अपे ईंगपे ञेल अवेता, हना कता बदीरे अँननपे अपे चिला लगापे होंबोर होड़ेंगतना?
तोनोंगीग आम एचेरे तोनोंगाः होहोंबोर लगा कोवानेःआ। नुँहू अले सुदीगोतेडाले, आम जमा बरानाःम सुदीयतना। ननानाः अते अले बिसवासगेतना आम भगवान अगीतेम वेगकिया, माःआन।”
दो हाँय मी दिन, रइत मेला ईसू एचेरे सेनेडखने कताया, “ने गुरुजी, भगवान आम सुदा मेरेय दोहोकुः दो, आम एचेयता हना बयाव जुवाः इयाःआ बुता तोनोंगीग ओरोय एचे अवेतेरा। हनालगा अले सुसुदीतना आम भगवान अगीते अले चेडले लगाम वेगकिया।”