29 तोनोंगीग अपेराः खउना गलूय चपाड़ दो, डिरही गलू हों लगापे एमेगोड। तोनोंगीग अपेराः सेरमो तुसिंगतो सोनहेय लुड़ी गोःगे दो, आमराः अंगा हों गोः लगा अहापे रोंकावगेय।
दो हँकुःआ होड़कू ईसू चोटरेकू बेगतेरा अरू मुटकातेकू ञेंडेया। अरू अदोम होड़कू हाँयकू चपड़तेरा,
अरू हाँयराः मेड तोल रेडतेडखनकू होंबरेया, “आम भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ हवे दो आम कतायमे, इये आमे ञेडकेरा?”
तोनोंगीग होड़ अपे एचेरेय असेयता, हनापे एमेगोड अरू तोनोंगीग अपे अते तोनोंगाः जिनिसे गोःया दो हना अहापे असे कुदाय।
ईसू नाःआ इयाय कतातेड दो ईसू कुटीरे चड़ाँतेय दोहोना भगवानराः ओड़ाःरीग मी होड़ अगुरा होड़ चपड़तिरिगखने कताया, “मूक पुजउरी एचेरे आम नाःआ इयाम कतायता जा?”
नाःआ अयूमकेडखन मूक पुजउरी हनानियाह पउलूस एचेरे चड़ाँकुःआकू हँकुःआ होड़कू एचेरेय हुकुमतेरा, “नाँयराः आहरेपे ञेडेय।”
अले नाःआ बेला वरी रंगेग ततंगतो अरू सोनहे गेंदरा तुसिंगतो अरू उलत-कलातकू चपड़लेता अरू बेगर ओड़ाःते इदानलेःआ।
अपे एचेरे तररा-तररी होयाःतना दो अपे मनाड़ंगते हरावतो इदानपेःआ। अपे तोनोंगीगराः गारबार चिला लगा मेरपे सहवेता?
हँकू अपे बेगारी होड़कूकू बड़ाँवगोडपेता, अरूकू अडिग एंडागोडपेता, अरू अपे अते नफाकू उडुंगता, अरू अपे मड़ंगरे हँकू अँननकू मरंगकू बड़ाँःता, अरू अपेकू चपड़ता हों अपे हँकूपे सहावयाता।
जेहेलरेकू दोहोना, हँकुःआ बिसवासी होड़कूराः कटसियारे अपे होँपे कटसियानेना। अपे सुसुदीःआ अबू लगा मुरुक नाय नपाय अरू सगर सइट दोहोनता हना आन-धान सेरमो देसरे इदा, माःआन। हनालगा होड़कू अपेराः आन-धानकू अडिग गोःआ, हनमेला अपे बहालतेपे लुड़ी गोः ओवातेडकुःआ।