5 दो सिमोन ईसू एचेरेय कताया, “ने साहेब, अले अंगुः वरी जालले रेडतेरा। मनदो अले मीटोंगीग मेरले दाःगरा। नुँहू आम कताकेरा, हनालगा जालिंग तेकेगोडता।”
हँकू दुरहियारे चड़ाँवाडखन खिररी घड़ीनकू कतातेरा, “ने अलेरीग मालिक, ईसू! अलेम सोगावा।”
हँकू ईसूकू बेरेडतेरा अरूकू कताया, “ने परबू, ने परबू अबू गुजुःतनाबू।” दो ईसू रेमकियानखन होय अरू लहरा रोंकाव लगाय कतातेड अरू हना गड़रा घटा रोंकावयान अरू होय ओहेन मधिमयान।
दो ईसू कताया, “इये ईंगे टोँवावकेरा?” जमा होड़कू कताया, अले मेरले टोँवावगाडमेःआ, माःआन। दो पतरस कताया, “परबू, नंडा मुरुक बगरा होड़कू इदा अरू आम एचेरेकू रेहेड-तेपेडतना।”
हँकिन बना होड़ ईसू अते सेनराः बेला होयानेन दो पतरस ईसू एचेरेय कताया, “ने मालिक, अबू नंडा इदानबुःआ दो नपाय इदा। दो अले पेयटोंग कुंबाले तुलाता, मीटोंग आम लगा, मीटोंग मोसेस लगा अरू मीटोंग इलियाह लगा।” पतरस मेरेय सुदीया हाँय चिलाय कताःआ, हना।
दो एहुना कताया, “मी होड़ आम ञावते भूतकूय उडुंगा। मनदो हाँय अबूरीग होड़ ना लवे। हनालगा अले हाँय रोंकावगेय लगाले कुरनिसतेरा।”
अपे लगायिंग एमेयता हना हुकुमपे मनाः दो, अपे ईंगरिकुःआ सउंगताकू हवे।
दो ईसूरीग एंगात हंडाकुःआ सेवकिया होड़कू एचेरेय कताया, “हाँय कतायता हनन इयापे एचेय।”
दो सिमोन पतरस हँकू एचेरेय कतातेड, “ईंग हकूकू दाः लगायिंग सलाःतना।” दो हँकू कतातेड, “अले हों आम सुदाले सेनता।” हनते हँकू सेनेडखन हकूकू दाः लगा डोंगारेकू दुड़ुःयान। मनदो हना रइत हँकू मीटोंगीग हों मेनेरकू दाः अवेगाडकू।