39 ईंगराः तिःई अरू काटकूनपे ञेल। ईंग हनाँय हवे। ईंगपे टोँवाव सो। ईंगराः देहरे इदा हना इया भूतराः जांग अरू मास मेर दोहोनता।”
अरू ईसू खिररीनेनखने कताया, “ने अपांग, ईंग बिरुवा आम एचेरेयिंग जिमायतना।” अरू नाःआ कतावाडखन हाँय मिनी तुरहाय सहेडतेरा।
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अलोपे बोर। अपे चिला लगापे बार जीवगुःतना?
नाःआ इया कतातेडखन ईसू हँकू एचेरे अनँयग तिःई अरू काटकूने उदुःगोतेड।
नाःआ इया कतातेडखन हाँय आँयगराः तिःई अरू पंजर हँकूय उदुःवातेरा। दो हँकू ईसू सिनहातेडखन मुरुककू अहाल-बहालयान।
तयोमरे एटाः चेलाकू हाँय एचेरेकू कतातेड, “अले ईसूले ञेलतेरा।” मनदो हाँय हँकू एचेरेय कताया, “ईंग हाँयराः तिःईरे काटीराः दुलूयिंग ञेल अरू हना दुलूरे ईंगराः अंगरी मेरिंग सोलोंगे अरू हाँय पंजररे ईंगराः तिःई मेरिंग सोलोंगे वरी ईंग ओरोयिंग बिसवासतेरा।”
हनते हाँय तोमा एचेरेय कतातेरा, “आमराः अंगरी ईंग तिःईरे सोलोंग सोयमे अरू आमराः तिःई ईंग पंजररेम सोलोंगगे। आम बार जीव ओंगोल होड़ अहम होयाः अरू ईंग एचेरेम बिसवासगे।”
ईसू कटसिया सहावतेडखन कुरूसरेय गोएगनेन तयोमरे हाँय जीयत इदानिया, माःआन मुरुक सताय चिनहाकून हँकुःआ होड़कू एचेरे चालीस दिन वरीय एचे उदुःतेरा अरू भगवानराः राइज बदीरेय कता उदुःतेरा।
जमा होड़कू लगा सलसते एमेयता हाँयग भगवान जमा बरानाःते अपेराः जीव सुदे दोहोगे अरू परबू ईसू मसी कुदा वेगता हना दिन वरी अपेराः देह, जीव अरू हनसा बेगर कसूरते दोहोगे लगा होयिंग अरजीतना।
अँननबूरिकुःआ अआपकू हों अबूकू सुटियावा अरू अबू हँकूबू मान मरजइतता। दो सेरमो देसरीग अबू अपाबूराः आड़रे दोहोकियानखन अबूके तुमिन बगरा जियाः लगा इदा।
ने अजी बोपोहकूतिंग, जीव एमेता हना सरवन जूग परियाते दोहोना अरू ननाः बदीरे अपे लगाले ओजाःगेतना। अले हनानाः सरवन अँननलेराः मेडतेले ञेलतेरा अरूले अयूमतेरा, अले अँननलेराः तिःईतेले टोँवावतेरा।