25 दो ईसू हँकिन एचेरेय कताया, “ने बोको होड़किन, भगवानराः बड़रा कता होड़कू कताया हना जमा बड़रा अबा गते-गातबा बिसवासगेतना जा?
मनुवारीग बेटात बदीरे भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इयाय गुजुःता। मनदो मनुवारीग बेटाते एचे साबेयता हाँयग होड़राः जीव नपाय कहियो ओरो दोहोनेना। हाँय अनाहाय जनमावकुः दो, हाँय लगा नपाय दोहोकुःआ।”
हना तयोमते हँकू गारहगोटोंग मूक चेलाकू जोजोम लगाकू दुड़ुःकुःआ दो, ईसू हँकू एचेरे अनँयग एचे ञेलेयान। ईसू जियाव रेमयनाय, हना होड़कू उदुःवाकुःआ, दो हँकू मेरकू बिसवासगाड अते ईसू हँकूराः बेगर बिसवास अरू केटेग जीव अतेय डंटावतेडकुःआ।
दो ईसू हँकू एचेरेय होंबोरतेरा, “अपे मेरपे बुझाःतना जा?
नाःआ अयूमवाडखन ईसू आँयग चेलाकू एचेरेय कतातेरा, “ने गुनमिन बिसवासगे होड़कू, अपे सुदा तुमिस वरीयिंग दोहोन? तुमिन वरी अपेयिंग सहाव?” हनते ईसू कतातेड, “माँय ईंग एचेरेपे अगूगेय।”
अरू अलेरिकुःआ सउंगताकू अते अदोमकू मड़गट लातरेकू सेनेडा अरू अइमीकू कताया हनन इयाकू ञेलतेरा मनदो हँकू ईसू मेरकू ञेलगडीग।”
अपे भगवानराः कागदते तिंगीड घड़ीन चिडुः लगापे कुरनिसगेतना। नाःआ अते अपे ओंगलेता, ननते अले ओरो टुटीगनेना हना जीवले पवाव जुवाःता, माःआन अरू ननानाः कागद ईंग बदीरे हिदइत एमेयता।
हनालगा ईंग चेडकिया हनानाः मनइद कता अपेयिंग चेडकेडपेःआ। भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया ईसू मसी अबूराः कसूर लगाय गोएगनेना।