40 दो एटाः होड़ हाँय डंटावतिडिगखने कताया, “भगवान मेरेम बोरोवायता जा? आम हों नाँय सुदा डंडियावतो इदानमेःआ?
हँकू वेगनेना दो मी घंटाकू बुतानेना हँकुःआ होड़कू मेमेड होड़ मेमेड होड़ लगा मी दिनराः बनीय एमेवातेडकुःआ।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “ने हुडिंग बिसवास होड़कू। अपे चिला लगापे बोरतना?” हनते हाँय रेमनेनखन गड़रा घटा अरू लहरा रोंकाः लगाय कतातेड अरू होय मधिमयान।
अपेके इये सुदा बोर लगा इदा, हनायिंग उदुःवापेता। अपे भगवानपे बोरोवा, हनाँय एचेरे अपेराः देह अरू जीव बनर नरगरे सोलोंगे लगा हातपात इदा।
ईसूराः बनर अगी ठोंकावतोकिन दोहोना हँकिनाः होड़किन अते मी होड़ ईसू लंदा एरांगवडीगखने कताया, “आम मसी ना लवे जा? दो अनम आम अरू अलिंग हों चिला लगा मेरेम बनसाबूता?”
अलंग बना होड़लंग कसूरकेरा अरू हनाराः डंडलंग पवावकिया। नाँयग होड़ दो तोनोंगाः मेरेय कसूरगरा। हनते हों नाँयकू डंडियावगोतेडा।”
होड़कू रइतरेकू एचेयता हना अंदराराः बुतारे अहापे मेसान, मनदो हँकूराः बुता तुमिन बेलूर अरू सदाःआ इदा, हना अपे हँननकूपे एचे उदुःवाकू।
ने परबू, इये आम सुदा ओरोय बोरोनेना, अरू आमराः ञाव इये ओरोय जागतेरा? अनम एकला सुद इदानमेःआ। आमराः जमा नपाय बुता होड़कू सुदीगोतेरा, हनालगा जमा जइत होड़कू वेगकियानखन आमकू जागता।”
हँकू अँनकूराः पीरा अरू पुड़सूड़ते सेरमो देसरीग भगवानकू सती-सरापा। हनते हों हँकू अँनकूराः कसूर अते भगवान अगी जीव मेरकू कुदागाड।