3 दो पिलातूस ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” ईसू हाँय एचेरेय कताया, “आम अनम नाःआ इयाम कतायतना।”
दो ईसू एहूदिया छतररीग मरंग हातपात होड़ पिलातूस मड़ंगरेय चड़ाँनेन दो हाँय ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “हाव, हनन इयाम कताकेरा।”
हनते ईसूराः मड़ंगरे उकुड़ोमवाडखन हाँयकू लंदा घड़ीनकू कताया, “ने एहूदाकूरीग राजा, सलाम सलाम।”
दो पिलातूस होंबोरतिरिया, “एहूदाकूरीग राजा अनम हवे जा?” दो ईसू हाँये कतावाड, “हाव, आम अनम कतायतना।”
ने इसराएलरीग राजा, मसी, नुँहू कुरूस अतेम उतराव वेग दो आम ञेलकेडखनले बिसवासगेता।” अरू हाँय सुदा कुरूसरे ठोंकावतोकिन दोहोना, हँकिन हों हाँयकिन लंदावाया।
दो हँकू होंबरेया, “दो आम भगवानरीग बेटा हवे, जा?” दो ईसू कता कुदातेड, “अँननपे कतायता, ईंग हवे।”
अरू ईसूराः बोःते सेरमो कठवाराः हुडिंग पटरारे नाःआ इया ओजाःतो दोहोना, नाँय एहूदाकूरीग राजा हवे, माःआन।
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
दो पिलातूस हँकू एचेरे बहरी उडुंगनेनखने होंबरेःआ, “अपे नाँयग होड़ चेले माःआनपे बदीगेयतना?”
हनते हँकू हाँय एचेरे वेग घड़ीनकू लंदावाया, “ने एहूदाकूरीग राजा, सलाम सलाम।” अरू हाँयकू चपड़गेया।
जेहो सकालाः इदा हना जमाकून लगा जीवे एमेयता हाँयग भगवान अरू पुंतियूस पिलातूस मड़ंगरे सताय बदीरे नपायतेय कबुलावनेना हाँयग ईसू, हँकिन मड़ंगरे