57 मनदो पतरस कताया, “ने दिदी, ईंग मेरिंग सुदीयतना नाँय इये हवे।”
मनदो तोनोंगीग होड़, होड़कू मड़ंगरे ईंगे आड-बेकारवा दो, ईंग हों सेरमो देसरीग ईंग अपांग भगवानराः मड़ंगरे हाँयग होड़िंग आड-बेकारवायता।
दो पतरस जमाकू मड़ंगरे नाःआ कता आड-बेकारवाडखने कतातेड, “ईंग मेरिंग सुसुदीतना आम चेले माःआनमे कतायतना।”
मनदो तोनोंगीग, होड़कू मड़ंगरे ईंगे आड-बेकारवा दो, ईंग हों भगवानरिकुःआ सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मड़ंगरे हाँयिंग आड-बेकारवायता।
दो मी होड़ सेवकीन सेंगेल मरसलरे पतरस हंडा दुडुःतोय ञेलतेरा अरू सिनहातिडीगखने कताया, “नाँयग होड़ हों ईसू सुदाय दोहोना।”
गुनहोन तयोमरे एटाः होड़ पतरस ञेलतेडखने कताया, “आम हों हँकू अते मी होड़ हवे।” दो पतरस कताया, “ईंग ना लवे।”
सिमोन पतरस चड़ाँकियानखन सेंगेले एलांगगुःआ दो मी होड़ हाँय एचेरेय होंबोरतेरा, “आम हों हाँयरिकुःआ चेलाकू अते मी होड़ हवे जा?” दो हाँय ईसू आड-बेकारवातिरिगखने कताया, “ईंग ना लवे।”
पतरस अरूय आड-बेकारवातिरिया अरू हननमेला कुकुड़ा कुकूड़चुःनेना।
हनालगा भगवान अगी अपे कसूर अते जीवपे कुदा, दो हाँय अपेराः जमा कसूरकूने बराव एंडागोडता अरू भगवान अगीते अपेराः जीव अहाल-बहाल जुवाःता,
भगवान सताय अरू बिसवासगेयीग इदानिया। नानाः लगा अबू भगवान एचेरे सेनेकियानखनबू बकाःता, ईंग कसूरकिरिंग, माःआन, दो हाँय अबूराः कसूरे बराव एंडागोडता अरू जमा बरानाः गारबार अबूराः जीव अतेय अमिंगगोडता।