7 दो हँकू ईसू एचेरेकू होंबोरतेड, “ने, गुरुजी नाःआ कता तुमिस होयाःता? अरू नाःआ होयाःराः बेला सुदरुः दो चिला चिनहा ञिलुःता?”
हनते ईसू जइतून पहाड़रेय दुड़ुःकुःआ। हनमेला हाँयरिकुःआ चेलाकू हाँय एचेरे एकला सेनेवाडखनकू होंबोरतिरिया, “ने गुरुजी आम उदुःवालेमे, नाःआ कता तुमिस होयाःता? आमराः कुदा वेग अरू चउंदीस टुटीगगुःराः चिनहा करा इया दोहोनता?”
मुरुक बेलूर जिनिस, दोहोन लगा कोवानेःआ हंडापे ञेलता दो नाःआ बछाःता हाँय बुझाः लगा इदा। हनमेला एहूदिया छतररे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू पहाड़ अगीकू ञिञीर लगा इदा।
अपे ईंगपे अयूम, नाःआ जमाकून अरीन होयाः वरी नाःआ जूगरिकुःआ होड़कू ओरोकू गोएगनेना।
मनदो ईसू कताया, “नुँहू नाःआ ओड़ाः नपाय ञिलुःतना। मी दिन दरवाःआ हना दिन मुदइ होड़कू नाःआ ओड़ाःराः मेमेडटोंग मेमेडटोंग दिरिकून उडुंग घड़ीनकू एचे रूब एंडागोडता।”
दो ईसू कताया, “तोनोंगीग अपे अहाकू बहकाव अवेपे लगा सवासितीपे दोहोन। मुरुक बगरा होड़कू ईंगराः ञावते अपे एचेरेकू वेगता अरूकू कतायता, ईंग हनाँय हवे, माःआन। अरूकू कतायता, चउंदीस टुटीगगुःराः बेला सोदोरयना, माःआन। मनदो अपे हँकू तयोम अलोपे सेन।