8 दो जकई चड़ाँनेनखने कताया, “ने परबू अयुमेमे, ईंगराः आन-धानरे अदोम ईंग गरीब होड़कू लगायिंग हटिंगगोडता। ईंग तोनोंगीग होड़ अते अडिग गोःकेड दो, हनाराः चइर गुना ईंग एमे कुदागोडवाकूता।”
मड़ंग अपे एचेरे इदा हना जिनिसकून गरीब होड़कू लगापे एमेगोड। हनाते अपेराः जमा बरानाः सुद जुवाःता।
अपे अँननपेराः आन-धान अकिरिंगवाडखन होड़कूपे हटिंगगोडवा। अरू मेर जुनानता हना बगली अपे लगापे तुलाय। मेर चबानता अरू इनिग होड़ मेरेय इनिग अवेयता अरू दियाँकू मेरकू जोम अवेयता हना इयाःआ आन-धान सेरमो देसरेपे जुमावगोड।
ईसू अरूय कताया, “ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, नाःआ चउंदीसराः ढिबुवाकूनते एटाःकू संघरावा घड़ीन अपे लगा सउंगताकूपे तुला। दो हना ढिबुवाकून चबन चबनरे भगवान अपे सगर सइट दोहोनता हना ओड़ाःरेय नेत-नेवारपेता।
नाःआ ञेलवाडखन होड़कू ईसूराः बदीरे कुरबुराः घड़ीनकू कताया, “माँय कसूर होड़राः ओड़ाःरे गुतियाय सेनेकिया।”
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
दो एहुना अनँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते बार होड़ ईसू एचेरे नाःआ होंबोर लगाय वारतेडकिना, वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा, अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा, माःआन।