4 मी दिन हाँय सात तुरहा आम एचेरेय कसूरगे अरू सातो तुरहा आम एचेरे वेगकियानखन आँयगराः कसूर बराव एंडा लगाय असेय दो, हाँयराः कसूरमे बनाराव एंडागोड।”
मनदो हाँय मेरेय अयुमे दो आम सुदा मी होड़ सहे बार होड़मे गोःया, जेमहा बार होड़ सहे पेय होड़राः हिदइतते तोनोंगाः कता-जमकाव जुवाः।
अपे अपेरिकुःआ बिसवासी वपक-बोपोहकूराः कसूर अपेराः ओंगोल अते अरीनपे बराव एंडागे वरी सेरमो देसरीग ईंगरीग अपांग भगवान हों अपे सुदा हनन इयाय एचेयता।”
मनदो अपे ईंगपे अयूम, अपेरिकुःआ मुदइ होड़कूपे अलार-दुलार अरू अपेकू संतावता हँकुःआ होड़कू लगापे अरजी।
अले एटाः होड़कूराः गारबारले बराव एंडाकेरा, हनन इया अलेराः गारबार होंम बराव एंडागोड।
ईसूरिकुःआ मूक चेलाकू परबू एचेरेकू कताया, “अलेराः बिसवासमे बडे।”
मनदो, “अपेरिकुःआ मुदइ होड़कू रंगेगतोकू दोहोन दो हँकू जोम लगापे एमेगोडवाकू, हँकू दाः ततंगतेकू दोहोन दो ञूय लगापे एमेगोडवाकू। नाःआ इयापे एचे दो अपे हँकूराः पगरीपे उतरावगोडता।”