22 हनते ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “मनुवारीग बेटातराः मी दिन ञेल लगा अपे चहाःता हना दिन निचकाःतना, मनदो हना अपे ओरोपे ञेल अवेतेरा।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “बरबाबू सुदाकू दोहोनता हँकुःआ बरतियाकू चिला लगाकू फिकिराःआ? मनदो तोनोंग दिनरे बरबाबू हँकू अतेकू गोःगेयता, दो हनमेला हँकू उपासरेकू दोहोनता।”
मनदो मी दिन बरबाबू हँकू अते रेनहाकू गोःगेयता। दो हनमेला हँकू उपासकू दोहोनता।”
हनालगा अपेराः जाग ओड़ाः अड़ाः एंडात दोहोनता। अपे ईंगपे अयूम। परबूराः ञावतेय वेगता हाँयग होड़राः जीव भगवान भलावाता, माःआन अपे अरीनपे कताय वरी अपे ईंग ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा।”
मनदो बरबाबू सउंगताकू अतेकू एटाःगोडेयता, हना दिन वेगता। दो हननमेला हँकू उपासकू दोहोनता।”
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेड, “मरसल तोनोंग बेला वरी अपे एचेरे दोहोनता। अंदरा रेडपेते मड़ंग मरसलरेपे सेसेनका। अंदरारेय सेनता हाँयग होड़ मेरेय सुदीयता, हाँय करा अगीय सेनतना।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू, गुनहोन बेला वरी अपे सुदायिंग दोहोनता। अपे ईंगपे ञामता, अरू ईंग एहूदा मूक होड़कू एचेरेयिंग कतातेरा हनन इया अपे एचेरे होयिंग कतायतना, ईंग सेनता हना ततेररे अपे ओरोपे सेने अवेतेरा।