16 हाँय ईसू मड़ंगरे तबेरनेनखनने धनियाबादतिरिया। हाँयग होड़ समरिया होड़े दोहोना।
नँकुःआ बारहो मूक चेलाकू ईसू नाःआ हुकुम एमेवातेडकूखने वारतेडकुःआ, “बेगर एहूदाकू एचेरे सहे समरिया छतररिकुःआ होड़कू एचेरे अलोपे सेन।
हनते हँकू ओड़ाःरेकू बोलोयान अरू हाँयग लँइग, एंगात मरियम सुदाकू ञेलतिरिया अरू हँकू ईसू मड़ंगरे उकुड़ोमनेनखनकू सलामतिरिया। हनते हँकू बकसाकून गीगतेडखन सोना, लसा अरू गंदरस हाँय लगाकू दहिनतेरा।
दो हाँयग अइमी सुदीगोतेडे, ईंग नपाययना, माःआन अरू बोतोरते कलपाः घड़ीन ईसूराः मड़ंगरे उकुड़ोमवाडखन अनँयग एचेरे होयानेना हना जमाकूने कताया।
दो ईसू होंबोरतेरा, “दसो होड़कू मेरकू नपायगना जा? दो नवगोटोंग होड़कू करे इदानकुःआ?
नाःआ ञेलतेडखन सिमोन पतरस ईसू मड़ंगरे उकुड़ोमवाडखने कतातेड, “ने परबू। ईंग कसूर होड़ हवे। ईंग अते सलाव जुवाःमे।”
दो हाँयग अइमी कताया, “आम एहूदा होड़ हवे अरू ईंग दो समरियीन हवे। दो चिला लगा दाःमे असेतना?” (एहूदाकू समरिया छतररिकुःआ होड़कू सुदा तोनोंगाः जिनिसकून मेरकू एमे होड़ेंगा।)
नाःआते होड़कू अपातकू मान मरजइतता हनन इया बेटात होंकू मान मरजइतता। अरू बेटात मेरेय मान मरजइतगेयता हाँयग होड़, बेटाते वारकेरा हाँयग अपात हों मेरेय मान मरजइतगेयता।”
दो एहूदाकू नाःआ अयूमतेडखन ईसू एचेरेकू कताया, “आम समरिया होड़ हवे अरू आम एचेरे भूत इदा माःआनले कतायता दो हना कता सताय ना लवे जा?”
मनदो सुद बिरुवा अपे एचेरेय वेगता अरू जंगरपे पवाःता। हनते अपे एरुसलेम सहररे, एहूदिया छतररे, समरिया राइजरे अरू चउंदीसराः जमा देसरे ईंगरिकुःआ हिदइतदारकूपे बड़ाँःता।”
भगवान हँकूराः ओकोत ओंगोलकूने एचे सुदीकूता अरू हँकू टोबोः भरसारेकू उकुड़ोमगुःता अरू भगवान जाग घड़ीनकू कतायता, सतायरे भगवान अपे तलारे इदानिया, माःआन।
हनते ईंग हाँय जाग लगा हाँयराः काट कुटीरेयिंग तबेरनेना। मनदो हाँय ईंग एचेरेय कतातेड, “नाःआ इया अलोम एचेय। आम अरू एटाः बिसवासी होड़कू इया, ईंग हों ईसूरीग सेवकिया हवे। आम इया ईंग हों ईसूराः हिदइतिंग उदुःता। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू हों ईसूराः हिदइतकू उदुःता। हनालगा भनगवानमे जाग।”
हनमेला गदीरेकू दुड़ुःता, हँकुःआ मी कुड़ी चइरगोटोंग मूक होड़कू, हँकू, सगर सइट लगा जिनियत इदानिया हाँय मड़ंगरे, अँननकूराः पगरीकू मंडावकेरा अरू तबेरकेडखनकू जागगेयता,
हनते चइरो जीव-जंतूकू कतातेरा, “आमीन”, अरू हँकुःआ मूक होड़कू तबेरनेनखन हँकिनकू जागतेरा।