18 ईंग रेमकियानखन ईंग अपांग एचेरेयिंग सेनता अरू हाँय एचेरे ईंग कतायता, ने अपांग, ईंग भगवान एचेरे अरू आम एचेरेयिंग कसूरकेरा।
अँनकूराः कसूरकू कबुलावनेना, हँकुःआ होड़कू लगा एहुना बतिसमाय एमेतेरा।
हनालगा अपे एटाः होड़कूराः कसूरपे बराव एंडागे दो, अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग भगवान हों अपेराः कसूरे बराव एंडाता।
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।
अपे कसूर होड़कू इदानपे हों अँनपे लइंकू लगा नपाय नपाय जिनिसकूनपे एमेयता। दो अपेरीग सेरमो देसरीग अपापे भगवान एचेरेकू असेयता हँकुःआ होड़कू लगा नपाय जिनिसकून चिला लगा मेरेय एमेकेःआ?
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अरजी मेलापे कताय, ने अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय। आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे।
हनमेला हाँय उहियारवाडखने कताया, ईंग अपांगरिकुःआ सेवकिया होड़कू जोम लगा मुरुक इदा। दो ईंग नंडा रंगेगतिंग गुजुःतना।
नुँहू ईंग आम बेटा कतन जुकूर कोवायिंगा। ईंग आमरीग सेवकिया होड़ इयाम दोहो ओवागिंग।
दो बेटात अपात एचेरेय कताया, ईंग भगवान एचेरे अरू आम एचेरे होयिंग कसूरकेरा। हनालगा नुँहू ईंग आम बेटा कतन जुकूर कोवायिंगा।
मनदो मलगुजारी गोः होड़ तोरेरेय चड़ाँनेना अरू सेरमो अगी ञेल लगा हों मेरेय चहावगान। हाँय अनँयग कुड़ोम चपाड़ घड़ीने कताया, ने भगवान, ईंग कसूर होड़ हवे। आम ईंगमे मयावा, माःआन।”