17 हनमेला हाँय उहियारवाडखने कताया, ईंग अपांगरिकुःआ सेवकिया होड़कू जोम लगा मुरुक इदा। दो ईंग नंडा रंगेगतिंग गुजुःतना।
हाँय चहाःआ, सुकरीकू जोमता हना सोकला ईंग जोमकेडखन दोंगेयिंग पेरेगता, माःआन। मनदो हना हों तोनोंगीग मेरेय ओवागडीग।
हाँयग गिरहत होड़ नरगरे तोराय अरू मुरुक पीरारेय दोहोना। हाँय संगीलतेडखने ञेलतेरा दो इबराहीम सुदा लाजरे ञेलतेरा।
दो जमा होड़कू हंडा ञेञेल लगाकू सेनेडा। हँकू ईसू एचेरेकू वेजेडा अरू भूतकू दोहोना हाँयग होड़ सुरतानेनखन नपायते सोनहे तुसिंगवाडखन ईसू काट अगीय दुड़ुःकुःआ। अरू हना ञेलकेडखनकू बोरोयान।
हनते पतरस सुरतानेनखने कताया, “नुँहू बेगर जाःतेयिंग सुदीयतना भगवान आँयग बराहील वारतिरिगखन हरदोसराः तिःई अते अरू एहूदाकू ओंगोल दोहोतेरा हना जमा ओंगोलकून अतेय सडावकिरिंगा।”
नाःआ बड़राकू अयुमेःआ दो हँकुःआ होड़कूराः जीव कोड़-बिड़ावनेनखन पतरस अरू एटाः मूक चेलाकू एचेरेकू कतातेड, “वपक बोपोहकूताले, अले करा इयाले करजुः?”
अरू मरसलरे जमा जिनिसकून नपायतेबू ञेलता। हनालागा नाःआ इयाबू कतायता, “ने अपीगतो होड़कू, बेरेडपे! अरू गोएगतो अतेपे जियाव रिमुः, दो मसी अपेराः जीवरे मरसले एमेवापेता।”