5 अपेके इये सुदा बोर लगा इदा, हनायिंग उदुःवापेता। अपे भगवानपे बोरोवा, हनाँय एचेरे अपेराः देह अरू जीव बनर नरगरे सोलोंगे लगा हातपात इदा।
अपेराः देहकू ञेड एंडाता, मनदो अपेराः बिरुवा ओरोकू गोएग अवेतेरा हँकुःआ होड़कू सुदा अलोपे बोर। मनदो अपेराः बिरुवा अरू देह दगलीकून नरगरेय लाय एंडा अवेता हनाँयपे बोरोवा।
हनते दिरही तिःई गतररिकुःआ होड़कू एचेरेय कतायता, ने सती-सरापतो होड़कू, मड़ंग वरीते कलउ अरू हाँयरिकुःआ बराहीलकू लगा संजोड़तो इदा अरू कहियो ओरो इड़ीगनेना हना संगेलरेपे सलाव जुवाः।
दो नँकुःआ होड़कू ओरो टुटीगनेना हना कटसियाकू पवाःता। मनदो बेगर गारबार होड़कू ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पनावाःता।”
मनदो अपे ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ अनँयगरीग सउंगता सुदाय रीस जुवाः, दो हाँय कोट कछेरीरे डंडे पवाःता। अरू तोनोंगीग होड़ अनँयग सउंगताय बेग-हतावा, हाँय मरंग पंचाइतरे डंडे पवाःता। अरू तोनोंगीग होड़ अनँयग सउंगता एचेरे, ने बुयांग होड़, माःआने कताय दो, भगवान हाँयग होड़ नरगराः सेंगेलरेय सोलोंगगोडेयता।
नानलगा अपे जगलेपे दोहोन। नाःआ जमाकून होयाः अते मड़ंगरे अपे एचेरेयिंग उदुःवापेतना।
नाःआ बड़रारे तोनोंगीग होड़ अनँयग बिसवासी वगत अडिगकेडखन हाँयरीग अइमी सुदा अहाय कसूरगे। अले मड़ंगरेले सेतावतेडपेःआ हना इया, नाःआ इयाकू एचेयता हँकुःआ होड़कू परबू भगवान डंडियावकूता।
जीयत भगवानराः तिःईरे पराः मुरुक जबूरन कता इदा।
उहियारगेपे, मनाड़ंग जूगरे सेरमो देसरिकुःआ अदोम बराहीलकू कसूरतेरा दो, हँकुःआ बराहीलकू हों डंडियाव अते भगवान मेरेय अड़ाःगाडकू। मनदो हाँय हँकू पतालपूररेय सोलोंगगोतेडकुःआ, अरू फड़ियावराः दिन वरी मुरुक अंदरात डोडहारे सिकिड़ीते तोलकेडकूखने सोलोंगगोतेडकुःआ।
हाँय मुरुक सटीतेय कतातेरा, “भगवान जमाकू फड़ियावकू लगा बेला सोदोरयना। हनालगा अपे बोर घड़ीन हाँयपे मान मरजइत। सेरमो अरू ओत अरू समुंदर अरू दाः सूतीकूने तुलाकेरा, हाँयग भगवानपे जाग।”
ने परबू, इये आम सुदा ओरोय बोरोनेना, अरू आमराः ञाव इये ओरोय जागतेरा? अनम एकला सुद इदानमेःआ। आमराः जमा नपाय बुता होड़कू सुदीगोतेरा, हनालगा जमा जइत होड़कू वेगकियानखन आमकू जागता।”
हनते हाँय गुजुः अरू पतालपूर सेंगेलराः हुडिंग समुंदररेय सोलोंगगोतेड। नाःआ सेंगेलराः हुडिंग समुंदर बार नमार गुजुः हवे।