47 सेवकिया होड़ मालिकराः ओंगोले सुसुदीःआ अरू सपड़ावतो मेरेय दोहोना अरू आँयगरीग मालिकराः हिछा इया मेरेय सलाःआ, हाँय मुरुक डंडे पवाःता।
दो पतरस होंबोरतेड, “ने परबू, नाःआ अउल-तउल कहड़ी आम अले एकला लगाम कतायतना जा, जमा होड़कू लगा?”
अरू हाँयग सेवकिया होड़ मेरेय टकागेयता हननमेला मालिक वेगता। दो हाँय मालिकतेन मुरुके डंडियावगेयता अरू बेगर बिसवासी होड़कू सुदाय वार एंडागोडेयता।
ईंग आड-बेकारकेडखन ईंगराः कता मेरेय मनाःता हाँयग होड़ फड़ियावगेय लगा मी होड़ फड़ियावदार इदानिया। ईंग कता उदुःतेरा हनानाः कताते टुटीगगुः दिनरे हाँयराः डड़ियाव होयाःता।
दो ईसू कता कुदातेरा, “भगवान आम हातपात मेरेय ओवाकेःमे दो ईंग एचेरे आमराः कही हातपात ओरो होयाकुःआ। हनालगा आम एचेरे ईंगे जिमाकेरा, हाँयग होड़राः कसूर मुरुक बगरा इदा।”
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अंधापे दोहोकुः दो अपे एचेरे कसूरराः बोझा ओरो दोहोनेना। मनदो अपे कतायतना, अले ञेञेलतनाले, हनानाः अते अपेराः कसूरराः बोझा दोनोहो जुवाःता।”
नानाः लगा होड़कू अनसिनहारकू दोहोना हना बेला भगवान मेरेय उहियारगाड। मनदो नुँहू हाँय चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू कसूर अते जीवकू कुदा लगाय हुकुमगेतना।
तोनोंगीग होड़ नपाय नपाय एचेय लगाय सुदीयता, मनदो हना इया मेरेय एचेयता दो, हाँय कसूरगेतना।