12 दो हननमेला सुद बिरुवा अपे उदुःवापेता चेले माःआन ककता इदा, हना।”
हँकुःआ होड़कू कोट कछेरीरे अपेकू इदीता हनमेला अपे चिला कता इदा हना बदीरे अपे अहापे ओंगोल दोहोगे। हनमेला अपेके हँकू सुदा बड़रा लगा कनहून भगवान एमेवापेता।
नाःआ कता अपे उहियार दोहोका, अपे अँननपे मेरपे बुतुड़ुता। मनदो अपेरीग अपांग भगवानराः बिरुवा, अपे कता लगा इदा हना कता अपे जीवरेय उदुःवापेता।
हनते हंड़ाकू दोहोना हँकू अते मी होड़ ईसू एचेरेय कताया, “ने गुरुजी, ईंग वगायिंगमे कतावा ईंग अपांगराः इताडे हटिंगवालिंग।”
हननमेला अपे हँकू सुदा बड़रा लगा कनहूनिंग एमेवापेता। अपेराः हना बड़रा अयूमकेडखन अपेरिकुःआ मुदइ होड़कू ओरोकू हरुवाव अवेतेडपेःआ अरू ओरोकू घंटाव अवेतेडपेःआ।
हनते पतरस सुद बिरुवाते पेरेगनेनखन हँकू एचेरेय कतातेरा,
मनदो हाँय हँकूराः कताकून कता कुदागे लगा भगवानराः सुद बिरुवा हाँय कनहूने एमेवातिरिया। हनालगा हँकू हाँय एचेरे मेरकू कता कुदा अवेगाड।
मनदो इसतपनूस, भगवानराः सुद बिरुवाते पेरेगनेनखन सेरमो अगीय संगीलतेरा। दो हाँय भगवान अगीतेःआ मरसले ञेलतेरा अरू ईसू भगवानराः खउना गतर चड़ाँतेय ञेलतिरिया।