33 तयोमरे मी होड़ समरिया राइजरीग होड़ हों हनानाः दूररे वेगा। हाँय, हाँयग होड़े ञेल सोगायान।
नँकुःआ बारहो मूक चेलाकू ईसू नाःआ हुकुम एमेवातेडकूखने वारतेडकुःआ, “बेगर एहूदाकू एचेरे सहे समरिया छतररिकुःआ होड़कू एचेरे अलोपे सेन।
हनन इया आम हों आमरीग संग सेवकिया सुदा चिला लगा मेरेम एचेगाड?
अरू हना तयोमरे मी होड़ लेवी होड़ हों हनानाः दूररेय वेगा। हाँय हों हाँयग होड़ ञेलतिडिगखने कगराव पारयान।
हाँयग होड़ एचेरे सेनेकियानखन सुनुम अरू रंजावतो अंगूर रस हाँयराः घावरे दूलवाडखने तोलतेरा। हाँयग होड़ अनँयगरीग गधारेय एचे दुडुःतिरिगखन धरमसालारेय गोःयाडीग। हंडा हाँये पला दरीतिरिया।
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
दो हाँयग अइमी कताया, “आम एहूदा होड़ हवे अरू ईंग दो समरियीन हवे। दो चिला लगा दाःमे असेतना?” (एहूदाकू समरिया छतररिकुःआ होड़कू सुदा तोनोंगाः जिनिसकून मेरकू एमे होड़ेंगा।)
दो एहूदाकू नाःआ अयूमतेडखन ईसू एचेरेकू कताया, “आम समरिया होड़ हवे अरू आम एचेरे भूत इदा माःआनले कतायता दो हना कता सताय ना लवे जा?”