1 हना तयोमरे ईसूके सेन दोहोना हना सहरकूनरे सतरगोटोंग चेलाकू बबर होड़ बबर होड़ चेलाकूतेने वार मड़ंगतेरा।
हाँयराः जीव इलियाहराः जीव इया जंगरते दोहोनता अरू हाँय एंगात अपात अरू लइंकू एचे राजू नमा गोटकूताय अरू भगवानराः बड़रा मेरकू मनवेता हँकूराः जीव कसूर अते एचे कुदाकेडखने नपायगोडता। नाःआ इया हाँय परबू वेग अते मड़ंग होड़कूराः जीवे संजोड़ता।
“ने बाबू, आम भाबी भगवानराः बड़रा कता होड़ हवे, माःआनकू कतावामता। अरू परबू वेग अते मड़ंग, आम हाँय लगा दूरमे संजोड़ता।
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
दो एहुना अनँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते बार होड़ ईसू एचेरे नाःआ होंबोर लगाय वारतेडकिना, वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा, अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा, माःआन।
हाँय मूक चेलाकूय वार मड़ंगगोतेडकू। ईसू लगा सरबहा सपड़ावगे लगा समरिया छतरराः मीटोंग गाँवरेकू सेनेडा।