30 हनमेला सेरमो देसरीग बराहील हाँय सुदाय बड़रानेना, “मरियम, आम अलोम बोर। भगवान आमे मयावारा।
मनदो ईसू ओहेन हँकू सुदाय बड़रानेन अरूय कतातेड, “डीड़गुःपे! ईंग हवे। अहापे बोर।”
मनदो सेरमो देसरीग बराहील अइमीकिन एचेरेय कतातेड, “अबा अहाबा बोर। ईंग सुदीयतना कुरूसरेकू ठोंकाव गोएगतिरिया हाँयग ईसूराः मुरदाबा ञामतना।
सेरमो देसरीग बराहील हाँय सुदाय बड़रानेना, ने जकरिया, भगवान आमराः अरजीय अयूमकेरा। हनालगा आम अलोम बोर। आम अइमी इलिसिबाके मी होड़ हेरेल होन होयाःता अरू हाँयराः ञाव एहुना माःआनमे साब।
ईसू अरूय कताया, “ने हुडिंग गउदारिकुःआ होड़कू, अपे अलोपे बोर। अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग, आँयगराः राइज अपे एमेवापे लगा मंजूररे इदानिया।
ने पउलूस, अहम बोर। आम कइसर मरंग राजाराः मड़ंगरे फड़ियाव लगा चनाँड़न इदा। आम सुदाकू सलाःतना, हँकुःआ जमा होड़कू भगवान आमे जिमावारा, माःआन।
भगवान अबू लगा नाःआ इया ननपाये एचेकेरा दो हना बदीरे अबू चेले माःआनबू कतायता? सतायरे, भगवान अबू अगी इदानिया, दो इये अबूय घंटाव अवेबूता?
दो अबू बेगर बोरतेबू कतायता, “परबू ईंगे संघरावाता, हनालगा ईंग ओरोयिंग बोरोनेना, होड़कू ईंग सुदा चिलाकू एचे अवेता?”