20 अयुमेमे! ईंग कतातेरा हना बड़रा आम मेरेम बिसवासगाड। हनालगा आम ओरोम बड़रा अवेनेना। अरू हेरेल होन जनमाःता हना तयोमरे आम बड़रा अवेनता।”
हना तयोमते हँकू गारहगोटोंग मूक चेलाकू जोजोम लगाकू दुड़ुःकुःआ दो, ईसू हँकू एचेरे अनँयग एचे ञेलेयान। ईसू जियाव रेमयनाय, हना होड़कू उदुःवाकुःआ, दो हँकू मेरकू बिसवासगाड अते ईसू हँकूराः बेगर बिसवास अरू केटेग जीव अतेय डंटावतेडकुःआ।
नाःआ अयूमवाडखन ईसू आँयग चेलाकू एचेरेय कतातेरा, “ने गुनमिन बिसवासगे होड़कू, अपे सुदा तुमिस वरीयिंग दोहोन? तुमिन वरी अपेयिंग सहाव?” हनते ईसू कतातेड, “माँय ईंग एचेरेपे अगूगेय।”
दो हाँय कतातेड, “ईंगराः ञाव जिबराएल हवे अरू ईंग भगवानिंग सेवाता। नुँहू नाःआ नपाय सरवन आम एचेरे कता लगा भगवान ईंगे वारकेरा।
हनमेला होड़कू जकरिया बाहरीकू तंगीगेया। हँकू ओंगोलतेड, नाँय चिला लगा नुँहूमिन भगवानराः ओड़ाः अते मेरेय उडुंगगुःतना?
अरू जकरिया उडुंगनेन दो मेरेय बड़रा अवेना अरू हाँय तिःईतेय अकियाववाकुःआ। हना अते हँकू सुदीगोतेडकू भगवानराः ओड़ाःरे नाँय तोनोंगाः दरसने ञेलतेरा, माःआन। अरू हना वरीते हाँय कोंदाय दोहोना।
भगवान आम एचेरेय जबानतेरा हना कताय पुरावगेता माःआनमे बिसवासकेरा। हनालगा हाँय भलावाकेडमेःआ।”
जकरिया हननमेला भगवान जाग घड़ीन बड़रा लगाय बुँहड़ीतेरा।
मनदो अदोम एहूदाकू भगवानराः कता मेरकू बिसवासगाड, दो आम ईंगमे कतावातना, “भगवान आँयगराः जबान इया मेरेय एचेगरा जा?”
भगवान अनँयग आँयग मेरेय आड-बेकार अवेनता। हनालगा अबू बिसवासगेयीग होड़कू मेरबू दोहोन हों, हाँय बिसवासगेयीगे दोहोनता।
अरू कहियो मेरेय लबराता हाँयग भगवान मुनुरुक जूग परियारेय जबानतेरा ओरो टुटीगनेना हना जीव लगाकू असरागे।
दो भगवान अबू सुदाय जबानकेरा, अरू मीटोंग किरिया होंय जोमकेरा। भगवान कहियो ओरोय लबरा अवेनेना। हनालगा नाःआ बनर कहियो ओरो टगावनेना। अरू अबू हाँय एचेरे दांगगुः लगाबू बतकावकिया दो, मुरुक डीड़कियानखन अबू मड़ंगरे इदा हना असराबू पवाव अवेन।
ईंग दुलारकूता हँकुःआ जमा होड़कू ईंग सोएग दूररेयिंग नपायकूता अरूयिंग डंटावकूता। हनालगा अपेराः जीवपे होमगोड, अरू कसूर अते भगवान अगी जीवपे कुदा।