39 दो ईसू कतातेड, “ईंग नाःआ चउंदीसरे होड़कू फड़ियाव लगायिंग वेगकिया। नाःआ अते मेरकू ञेञेलतना हँकुःआ होड़कू ञेलता अरू ञेञेलतना हँकुःआ होड़कू अंधा जुवाःता।”
अंधाकू ञेलतना, टुठा होड़कू सेनतना, कुड़गा होड़कू नपाययना, भइरा होड़कू अयुमेतना, गोएगतो होड़कू जियाव रिमुःतना अरू गरीब होड़कू एचेरे नपाय सरवनकू परसारगेतना।
अपे फरीसी होड़कू अते तोनोरे तोरेपे दोहोन। हँकू अंधा मूक होड़कू इदानकुःआ। तोनोंगीग अंधा होड़ अनंधा होड़ दूरे उदुःवाय दो बना होड़ डोडहारेकिन रेम बोलो जुवाःता।”
मनदो अपेराः मेड बेलूर दोहोन दो, अपेराः जमा देह दगलीकून हों अंदरा जुवाःता। अपेराः इंदरीरे इदा हना मरसल अंदरा जुवाः दो, अपे अनंदरा अंदरारेपे दोहोनता।
जेमहा कसूरराः अंदरारे अरू गुजुःराः दूररे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू मरसलकू पवाः, अरू अबू सलसतराः दूररे सलाः लगाय अगुवाइवाबू।”
ईंगपे अयूम, तयोमरेकू दोहोनता हँकू मड़ंग जुवाःताकू अरू मड़ंगकू दोहोनता हँकू तयोम जुवाःताकू।”
हनते सिमोन उसूप अरू मरियम भलावातेडकिनखन मरियम एचेरेय कतातेरा, “अयुमेमे, नाँयग लँइगते इसराएलरिकुःआ बगरा होड़कूराः जीव लायगुः लगा अरू एटाःकूराः जीव बनसावगुः लगा होयाःता। नाँयग लँइग भगवान अते होड़कू लगा मीटोंग चिनहाय होयाःता अरू मुरुक बगरा होड़कू हाँयकू घंटाता,
भगवानराः सुद बिरुवा ईंग एचेरे इदा। हनालगा गरीब होड़कू एचेरे नपाय सरवन कता उदुःगे लगाय भगवान ईंगे एटाःकिडिंगा। तोलतो होड़कू लड़ाकू लगा अरू अंधा होड़कू एचे ञेल लगा अरू संतावतो इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू सडाव लगा
हननमेला ईसू बेमरियाकू अरू पीरारेकू दोहोना हँकुःआ होड़कू होंय नपायतेरा। अरू होड़कू अते भूतकूय एचे उडुंगगोतेड अरू मुरुक बगरा अंधा होड़कूराः मेडे नपायतेरा।
भगवान नाःआ चउंदीसरिकुःआ होड़कू फड़ियावकू लगा बेला सोदोरयना अरू भगवान नाःआ चउंदीसरीग राजा कलउए उडुंग एंडागोडेयता।
ईंग चउंदीसरे मरसल इयायिंग वेगकिया अरू ईंग एचेरेय बिसवासगे हाँय, अंदरारे ओरोय दोहोनेना।
चउंदीसरिकुःआ होड़कू डंडियावकू लगा कोवान, मनदो हँकुःआ होड़कू सडावकू लगा भगवान अनँयग बेटाते वारतिरिया।
चउंदीसरे मरसल वेगकिया, मनदो होड़कूराः बुता बेलूर इदा। हनालगा हँकू मरसल अते अंदराकू मंजूरवाता अरू हना ओजाहते भगवान होड़कूय फड़ियावता।
हनते ईसू होड़कू एचेरे अरूय कताया, “चउंदीसराः मरसल ईंग हवे। ईंग देहोरे वेगता हाँयग होड़ अंदरारे मेरेय सलाःता, मनदो हाँय जीव एमेता हना मरसले पवाःता।”
अपे होड़कूराः ओंगोल इयापे फड़ियावगेतना। मनदो ईंग तोनोंगीग मेरिंग फड़ियावगेयतना।
दो हाँय कता कुदातेरा, “हाँय कसूर होड़ हवे जा ना लवे, हना ईंग मेरिंग सुदीयतना। ईंग नाःआयिंग सुदीतना, ईंग मड़ंग मेरिंग ञेञेला, मनदो नुँहूयिंग ञेञेलतना।”
जेमहा हँकू ईंग बदीरेकू सुदी अवेय अरू अँनकूराः कसूर अड़ाःकेडखन अंदरा दूर अते मरसल अगीकू वेग अरू कलउराः आड़ अते भगवान अगी जीवकू कुदा अवेय। नाःआते भगवान हँकूराः कसूरे बराव एंडाता अरू ईंग एचेरे बिसवासकेडखन एचे सुदकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू सुदा इताडदारकू होयाःता।
दो अबूराः सरवन लाय जुवाःता हँकुःआ होड़कू लगा गुजुः महुरा महक इया इदा अरू सडाव जुवाःता हँकुःआ होड़कू लगा नपाय मह-महाःता हना महक इयाःआ जीव एमेता। दो नाःआ इयाःआ बुता एचे जुकूर इये इदा?
अरू मरसलरे जमा जिनिसकून नपायतेबू ञेलता। हनालागा नाःआ इयाबू कतायता, “ने अपीगतो होड़कू, बेरेडपे! अरू गोएगतो अतेपे जियाव रिमुः, दो मसी अपेराः जीवरे मरसले एमेवापेता।”
हाँय, सडावकेकुःआ हना सताय सरवन मेरकू दुलारगाड हँकुःआ लायतो होड़कू, जमा बरानाः बेलूर बुताकूनतेय अडिगगोडकूता।
मनदो अपे सुनावतो होड़कू, राजारिकुःआ पुजउरीकू, मीटोंग सुद जइत अरू भगवानरिकुःआ निकता होड़कू हवे, जेमहा अपे अंदरा अते राःकेडपेखन अनँयगराः मुरुक नपाय मरसलरेय अगुकेडपेःआ हाँयग भगवानराः, मुरुक नपाय बुताकून एटाः होड़कू एचेरेपे कता उदुः अवे।
तोनोंगीग होड़ अनँयग बिसवासी वपक बोपोहकूय हिनइस-बिनइसवाकूता दो, हाँय कसूरराः अंदरारे इदानिया। कसूर अते हाँय अंधायना अरू हाँय मेरेय सुदीयता ईंग करा अगींग सेनतना हना।