31 अबू सुदीयतना भगवान कसूर होड़कूराः अरजी मेरेय अयुमेता। मनदो भगवानराः ओंगोल इयाय सलाःता, हाँयग होड़राः अरजी भगवान अयुमेता।
मनदो ईंग सुदीयतना, नुँहू हों आम भगवान एचेरे कहिसाःम असेय दो हनाँय एमेवामता।”
अपे ईंग मेरपे सुनावगडिंगा। मनदो ईंग अपेयिंग सुनावकेडपेःआ अरू अपे सेनेकियानखन सगर बेला वरी दोहोनता हना नपाय बुताराः जोःओकून अदेर लगायिंग एटाःकेडपेःआ। हनाते अपे ईंगराः ञावते ईंग अपांग एचेरेपे असेय हना हाँय एमेवापेता।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “ईंगे वारकेरा हाँयराः ओंगोल इयायिंग सेन अरू बुतायिंग बुता पुराव। ननानाः हवे ईंगराः जोम जिनिस।
तोनोंगीग होड़ भगवानराः ओंगोल इया एचेय लगाय चहाःता दो हाँय सुदीगोडता, ईंगराः चेड भगवान अगीते इदा जा ईंग इनिंग ओंगोलतेयिंग कतायतना, माःआन।
दो हाँय हँकू एचेरेय कतातेरा, “हाँय ईंगराः मेडे नपायकेरा। अरू अपे हाँय करेयीग होड़ हवे, हना अपे मेरपे सुसुदीतना दो नाःआ बयाव जुवाः इयाःआ कता हवे।
चउंदीसराः मड़ंग जूग वरीते हों अंधाय जनमावनेना हाँयग होड़राः मेड तोनोंगीग नपायकेरा, हना मेर अयूमगना।
हनते ईंग कतातेरा, ने भगवान, आमराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया, ईंग आमराः हिछा पुरावगे लगायिंग वेगकिया।”