11 दो हाँय कतातेड, “ईसू ञावीग मी होड़ होड़ हासे सुवेडतेड अरू ईंगराः मेडरे लोटावतेडखन ईंगे कतावातेरा, सिलोह दाहरे सेनेकियानखन आब जुवाःमे, माःआन। दो ईंग सेनेडखनिंग आबयान अरूयिंग ञेलगोडतना।”
अपे नान इयापे ओंगलेतना जा, सीलोमराः उसूल अगुरा ओड़ाः अठारहगोटोंग होड़कू चोटरे रूबनेना अरू हँकू तेन गोएगयानकू दो, हँकुःआ होड़कू एरुसलेमरिकुःआ एटाः होड़कू अते बगराकू कसूरतेरा, जा? नान इया कोवान।
हनते हँकू हाँय एचेरेकू होंबरेःआ, “आमराः मेड करा इया गीगयना?”
दो हँकू होंबोरतेड, “हाँय करे इदानिया?” दो हाँय कताया, “चुवा मन दो।”
दो हाँय हँकू एचेरेय कतातेड, “ईंग अपे एचेरेयिंग कता उदुःगोतेडा। मनदो अपे हना कता मेरपे अयूमगाड। मी तुरहा अरू चिला लगा अअयूम लगापे चहाःतना? हाँयरिकुःआ चेलाकू अपे हों बड़ाँः लगापे चहाःतना जा?”