46 तोनोंगीग ईंगराः कसूरपे एचे उदुः अवेयता जा? ईंग सतायिंग कतायतना दो चिला लगा अपे ईंग एचेरे मेरपे बिसवासगेतना?
एहुना बतिसमा एमेवाकू लगा इये हातपाते ओवातिरिया, भगवान जा मनुवाकू?” दो हँकू अँननकू अँकू कता होड़ेंगा, “नाःआ हातपात एहुना सेरमो देस अगीतेय पवावकिया, माःआनबू कताय दो, हाँय एचेरे चिला लगा मेरपे बिसवासगाड, माःआने कतावाबूता।
हनते हँकू अँननकू अँकू कता होड़ेंगा, “अबू कताय, सेरमो होरते, दो हाँय कतायता, अपे हाँय एचेरे चिला लगा मेरपे बिसवासगाड, माःआन।
चउंदीसरीग राजा, कलउ वेगतना। हनालगा ईंग अपे एचेरे नाःआ इया मुरुक बेला वरी ओरोयिंग कतातेरा। हाँय ईंग एचेरे हातपातगे लगा ओरोय अवेतेरा।
ईंग, ईंग अपांगराः हुकुमकूनिंग मनाःता अरू हाँय सुदा ईंग अलार-दुलारगोड ञवनता, हनन इया अपे ईंगराः हुकुमकूनपे मनाः दो अपेयिंग अलार-दुलारगोड ञवनता।
सुद बिरुवा वेग दो चउंदीसरिकुःआ होड़कू एचेरे कसूर बदीरे अरू बेगर गारबारतेःआ जीव जियाः बदीरे अरू फड़ियावराः बदीरे सताय कताय उदुःवाकूता।
हनते पिलातूस कतातेड, “दो आम राजा हवे जा?” दो ईसू कतातेड, “आम कतायतना, ईंग राजा हवे। ईंग सतायराः बदीरे कनाता लगा नाःआ चउंदीसरे जनमावनेनखनिंग वेगकिया। सतायरेय बिसवासगेता हाँयग होड़ ईंगराः कताय मनाःता।”
भगवानरीगे दोहोनता हाँयग होड़ भगवानराः कताय मनाःता। अपे भगवानरिकुःआ होड़कू ना लवे। हनालगा अपे ईंगराः कता मेरपे मनाःता।”
हँकू होनोहो होंबोराकू मेला ईसू बोः रेमतेडखने कतावाकुःआ, “अपे अते मेरेय कसूरगरा हनाँयग होड़, मड़ंग दिरिय सलाव।”
मसी कहियो मेरेय कसूरगरा। मनदो भगवान अनँयगराः ओंगोलरे अबू बेगर गारबार होड़कू बड़ाँवबू लगा, हाँयग मसी कसूर होड़े बड़ाँवतिरिया।
दो हाँय अबूराः अबड़ाव जीव-जहन बदीरेय सोगा अवेवाबूता। हनालगा अबू कबुलाःता हना बिसवासरे बड़ियाड़बू दोहोन,
इनीसू हमा अबू जुकूर मरंग मूक पुजउरी। हाँय सुद अरू बेगर गारबार अरू बेगर कसूरीग इदानिया। नुँहू हाँय सेरमो देसरे मुरुक मान मरजइत सुदा इदानिया।
“हाँय तोनोंगाः मेरेय कसूरगाड, अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः अडिग ओंगोल मेर दोहोगान।”