68 दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “ने परबू, अले इये एचेरेले सेन? ओरो टुटीगनेना हना जीवराः सरवन दो अनम एचेरे इदा।
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
हनते हाँय हँकू एचेरेय होंबोरतेरा, “अपे ईंग चेले माःआनपे कतावायिंगता?” दो पतरस कतातेड, “आम मसी हवे।”
दो ईसू होंबोरतेड, “दो अपे चिले माःआनपे ओंगलिंगतना, ईंग इये हवे?” दो पतरस कताया, “आम भगवान वारकेडमेःआ हाँयग मसी हवे।”
ईंग इनिंग ओंगोलते मेरिंग कतागरा, मनदो ईंग चिला कता इदा अरू करा इयायिंग कताय, हना ईंगे वारकेरा हाँयग ईंग अपांग, ईंगे हुकुमवारा।
ईंग कता उदुःगे लगा इदा हना सरवन ईंग एचेरे अपांग कताकेरा अरू हनन इया ईंग कता उदुःगेता। हनालगा ईंग सुदीयतना हाँयराः हुकुमकून ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःकूता।”
आम ईंगमे कता उदुःवातेरा हना सरवन ईंग हँकूयिंग कता उदुःवातेडकुःआ। हना हँकू मनेवाडखन आम ईंगमे वारतेरा हनाकू बिसवासकेरा। ईंग आम अगीतेयिंग वेगकिया, हना कताकू सुनुदीबाःगोतेडा।
“अपे ईंगपे अयूम! ईंगराः सरवने अयूमता अरू ईंगे वारकेरा हाँय एचेरेय बिसवासगेता हाँयग होड़, ओरो टुटीगनेना हना जीवे पवाःता अरू भगवान हाँय ओरोय डंडियावतिरिया। मनदो हाँय गुजुः अते जीव अगीय बोलोयना।
ईंगरीग अपांगराः ओंगोल नाःआ हवे। बेटातकू ञेलता अरू हाँय एचेरेकू बिसवासगेता, हँकुःआ होड़कू ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाःता अरू हँकू ईंग टुटीगगुःराः दिनरेयिंग जियाव रेमकूता।”
भगवानराः सुद बिरुवा जीवे एमेता, मनदो मनुवाकू अते कहिसाः मेर होयाःता। ईंग कतातेरा हना सरवन भगवानराः सुद बिरुवा अगीतेयिंग कतातेरा अरू हनानाः कता अपे लगा जीव एमेयता।”
ने ईंगरिकुःआ वपक बोपोहकूतिंग, इबराहीमरिकुःआ नइड़-बाँस होड़कू अरू भगवानपे मान मरजइतता हँकुःआ जमा बेगर एहूदाकू, सडावबू लगा अबू एचेरे नाःआ सरवन भगवान वारकेरा।
नाःआ चउंदीसरे होड़कू सडाः लगा अरू एटाः ञाव कोनोवानेःआ अरू अबू सडाव अवे लगा हाँय अड़ाःकेडखन तोनोंगीग एटाः होड़ कोवाया।”
हँकू एचेरेय कतातेरा, “दूपे, अपे भगवान ओड़ाःरेपे सेन अरू हंडा चड़ाँकियानखन नाःआ नँवा जीवराः कताकून जमा होड़कू एचेरेपे कता उदुःगे।”
सेरमो देसरीग बराहील सीनाई पहाड़रे मोसेस एचेरेय बड़रानेन मेला मोसेस टयंगाब ततेररे भगवानरिकुःआ होड़कू दोहोना अबूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू सुदाय दोहोना। अरू हाँयग मोसेस भगवान अगीते अबूय एमेवा लगा जीयत सरवने पवावकिया।
[दो पिलिप कतातेरा, “आम जमा जीवतेम बिसवासगेतना दो बतिसमायिंग एमेवामता।” दो हाँय कता कुदातेरा, “हाव, ईंग बिसवासगेतना ईसू मसी भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”]