62 अपे मनुवारीग बेटात सेरमो देस अगी देगतोपे ञेलेय दो करजुःतापे?
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “हुई हुटाकू दोहोन लगा दुलू इदा अरू तितीगकू दोहोन लगा तुका इदा। मनदो मनुवारीग बेटातराः बोः अतड़े लगा हों ततेर कोवानेःआ।”
दो परबू ईसू हँकू सुदा बड़रानेन तयोमरे सेरमो देस अगी भगवान रेम गोःयाडीग अरू आँयग खउना तिःई गतररेय दुड़ुःयना।
हनन इया एचेकेडखन ईसू हँकूय पइड़घावतेरा अरू हँकू ञेनेल ञेला मेला, हाँय सेरमो देस अगी भगवान रेम गोःयाडीग।
ईंग अपांग अगीते नाःआ चउंदीसरेयिंग वेगकिया। ईंग नाःआ चउंदीस अड़ाःकेडखन ईंग अपांग एचेरे अरूयिंग सेनता।”
ईंग नाःआ चउंदीसरे ओरोयिंग दोहोनेना मनदो नँकू चउंदीसरेकू दोहोनता अरू ईंग आम एचेरेयिंग सेनता। ने सुद अपांग भगवान, अलंग मिनी इदानलंगा, हनन इया हँकू हों मिनीकू दोहोन लगा ईंगमे एमेवातेरा अनमराः ञावराः जंगरते हँकूम बनसावगोड ञवन।
सेरमो देस अतेय वेगनेना हनाँयग मनुवारीग बेटात एकला सेरमो देसे सेनेकिया।”
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
अरू हँकू कतातेड, “नाँय उसूपरीग बेटात ईसू हवे जा? हाँयरिकिनाः एंगा-अपाकिन हों सुसुदीतनाबू। दो नाँय करा उड़ीय कता अवेयता, ईंग सेरमो देस अतेय उतराव वेगकिया, माःआन?”
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! अपे मनुवारीग बेटातराः मास मेरपे जोम अरू हाँयराः बलंगी मेरपे ञूय, दो अपे सगर सइट वरी ओरोपे जियाव अवेनेना।
हाँय नाःआ बड़रा कनाता कताय तयोमरे, हँकुःआ होड़कू मड़ंग अते सेरमो अगी भगवान हाँये रेम गोःतेरा अरू हँकू हाँय ञेनेल ञेलरे बदरीरेकू ञेल केड़ेगोतेडिग।
दो ईसू मसी सेरमो देस अगी तोराया अरू नुँहू हाँय भगवानराः खउना तिःई गतररेय दुड़ुःकिया। सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू अरू जमा हातपातदारकू अरू अबू मेरबू ञेल अवेकूता हँकुःआ जंगरदार भूतकू, हँकू जमाकू हाँयराः आड़रेकू सलाःतना।