52 हनते एहूदाकू अँननकू अँकू अड़ा-चउकीनेनखनकू कताया, “नाँयग होड़ अनँयग मास करा उड़ी अबू जोम लगाय एमेयता?”
एरुसलेमरिकुःआ एहूदाकू बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना एचेरे भगवानराः ओड़ाःरिकुःआ पुजउरी होड़कू अरू लेवी होड़कूकू वारगोतेडकू अरूकू एचे होंबरतिडिया, आम इये हवे, माःआन।
नाःआ कता अयूमतेडखन एहूदाकू अरूकू हिगार हटिंगयान।
दो निकुदिमूस होंबोरतेरा, “ओहरे! तोनोंगीग होड़ डोकरायान दो हाँय करा इया अरूय जनमाःता? तोनोंगीग होड़ अनँयग एंगातराः दोंगे पेंदारेय कुदा बोलोकियानखन अरू मी तुरहाय जनमाव अवेनता जा?”
दो निकुदिमूस होंबोरतेरा, “नाःआ दो करा इया होयाःता?”
हनते हाँयग अइमी कतातेरा, “ने साहेब, आम एचेरे दाः ओर उडुंगगे लगा हों कही कोवानेःआ अरू इंदोरा दो मुरुक गहीर इदा। दो जीव एमेयता हना दाः करा अगीते आम एचेरे इदा?
ईसू नाःआते गुनहोन मड़ंगरेय कतातेरा, सेरमो देस अते उतरावकिया हना रुटी, ईंग हवे। हनालगा एहूदाकू हाँय बदीरेकू कुरबुराःआ।
ईसूरिकुःआ चेलाकू अते मुरुक बगरा होड़कू नाःआ कताकून अयूमतेडखनकू कताया, “नाःआ कता ओरोबू अयूम पसाव अवेतेरा। दो इये मनाव अवेनता?”
फरीसी होड़कू अते अदोम होड़कू कताया, “हाँयग होड़ लोड़ोनराः दिन मेरेय मनाःता। हनालगा हाँय भगवानरीग होड़ ना लवे।” मनदो एटाः होड़कू होंबोरतेरा, “कसूर होड़ करा उड़ी नाःआ इया बयाव जुवाः इयाःआ बुताय एचे अवेय?” नाःआ इया हँकू अड़ा-चउकीयान।
हँकुःआ होड़कू गोएगतो होड़कू जियाव रिमुःता माःआनकू अयूमतेरा दो, अदोम होड़कू लंदावाःआ। मनदो अदोमकू कतातेरा, “नाःआ कता अले तोनोंग दिन आम अते अरूले अयुमेता।”
सुद बिरुवा तोनोंगीग होड़ एचेरे मेरेय दोहोन दो, हाँय सुद बिरुवाराः कताकून मेरेय मनाःता अरूय एरांगवाता। सुद बिरुवा एकला भगवानराः कताकूने एचे सुदीकूता। हनालगा हँकुःआ होड़कू हना कताकून मेरकू बुझाव अवेनता।